Diep in Moonrise Towers in Baldur’s Gate 3 lopen de spanningen op. Ik probeer op dit moment een gevangenisuitbraak te doen in de hoop een groep gevangen tieflings en diepe gnomen te redden uit de klauwen van Absolute cultisten. Met hun levens op het spel staat de druk er al op, maar er is nog een reden waarom ik zo gespannen ben. Als ik hier faal, zal dat niet alleen hun vroegtijdige dood betekenen, maar ook het einde van elke kans die ik heb om de meest uitdagende en betrokken prestatie in Larian’s RPG te verdienen: “Laat niemand achter”. Om deze te verdienen, moet je “elke tiefling vluchteling die je kunt redden in het hele spel in één keer spelen”, wat geen gemakkelijke taak blijkt te zijn. Met meerdere stappen die u succesvol moet uitvoeren in alle drie de delen van het spel, zijn er zoveel manieren om een blunder te maken en alle hoop op het vrijspelen van de trofee te vernietigen.
Nadat ik alle tieflings veilig had gehouden in Act 1, ben ik niet van plan om het nu te verprutsen. Niet nadat ik zo ver ben gekomen. En in naam van hun overleving, ben ik niet vies van wat achterbakse tactieken om alle bewakers uit te schakelen. Stiekem elke sektelid in de buurt aanvallen is mijn eerste doel. Telkens als ze zich omdraaien, grijp ik de kans om toe te slaan met de dolken van Astarion, totdat er niemand meer over is om kwaad te doen. Nu de kust veilig is, hoef ik alleen nog maar achter hun cellen te komen, ze te bevrijden door de achterwanden open te breken en ze naar een boot in de buurt te brengen. Niets kan tippen aan het gevoel van voldoening dat ik ervaar als ik Tav zie uitvaren met alle tieflings aan boord. Dit is misschien een heel lastige trofee om te bemachtigen, maar op dit moment realiseer ik me dat het ook de meest lonende is om te proberen te behalen.
De redder
(Afbeelding credit: Larian Studios)
De eerste stappen om de trofee te verdienen beginnen in Act 1, met de tiefling-vluchtelingen in de Emerald Grove. Van het stoppen van een Bugbear moordenaar tot het vechten tegen harpijen en het ompraten van de druïde Kagha, er zijn genoeg tieflings die op allerlei manieren hulp nodig hebben. Als u erin slaagt om ze allemaal te redden, komt u sommigen van hen weer tegen in Last Light Inn in de Shadow-Cursed Lands in Act 2, maar ze zijn nog niet uit de problemen.
Sommigen zijn naar Moonrise Towers gebracht, maar de anderen zijn nog steeds vatbaar voor de gevaren van het land. Als u erin slaagt om ze allemaal te redden, zijn uw reddingsdagen nog niet voorbij, want u moet in Act 3 nog een paar taken uitvoeren om de felbegeerde trofee vrij te spelen. De uitdaging zit hem in het aantal gebeurtenissen die u moet voltooien om iedereen in leven te houden. Als er ook maar één Tiefling omkomt, is het voorbij. Hoewel het al de moeite waard is om de uitdaging aan te gaan, kwam ik er al snel achter dat de zoektocht om ze in leven te houden zijn eigen beloning is.
Hart vol warmte
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Karlachs hartzeer in Baldur’s Gate 3 sprak direct tot mijn eigen isolement, en het overviel me volledig
Een van de dingen waar ik het meest van hou in Baldur’s Gate 3 is hoe reactief de wereld is. Met een ontelbaar aantal keuzes tot je beschikking, reageren de inwoners van de Sword Coast constant op elke actie die je onderneemt. Door uit eerste hand te zien hoe uw beslissingen uw omgeving kunnen beïnvloeden, krijgen ze meer gewicht, en dat soort feedback dompelt u echt onder in de omgeving; het geeft u het gevoel dat u er echt deel van uitmaakt. Hoewel u dit tijdens het hele avontuur terugziet, is het nooit duidelijker dan wanneer u Act 3 bereikt.
In het laatste deel van het spel worden de gevolgen van wat u eerder hebt gedaan al snel blootgelegd. En in het openingsgedeelte van Act 3, Rivington, begin ik pas echt te zien hoe mijn acties in het streven naar de prestatie van invloed zijn geweest. In het vluchtelingenkamp wordt ik begroet door de groep Tieflings die ik had gered in de Emerald Grove en later in Moonrise Towers. Na alles wat zij hadden meegemaakt, en alles wat ik had moeten doorstaan om hen te helpen, waren ze hier, levend en wel.
Mooiere toekomst
(Afbeelding credit: Larian Studios)
Toen ik eenmaal op weg was naar de Benedenstad, zette een ontmoeting met de lieftallige bard Alfira echt in het juiste perspectief wat ik had bereikt. Op het dak van de taverne wordt Alfira vergezeld door Lakrissa, een andere vluchteling die ik met succes had gered. Het tweetal onthult dat ze nu een stel zijn, en terwijl ik naar ze luister terwijl ze opgewonden plannen maken voor de toekomst, begint het tot me door te dringen. Ik heb dit gedaan. Ze kunnen samen zijn en samen een toekomst hebben dankzij mijn inspanningen om hen te redden.
Ondanks de vele beproevingen om iedereen te redden, was het de moeite waard om het koppel op dat dak te zien, een rustig moment delend met uitzicht over de stad. Opeens was het duidelijk dat mijn werk om de vluchtelingen te redden echt een verschil maakte en dat het in-game meer betekende dan alleen maar een nieuwe trofee aan mijn PlayStation-kast toevoegen. Elke keer als ik een NPC tegenkwam die in Act 3 nog leefde dankzij mij, werd ik daar constant aan herinnerd. Wanneer het spel ten einde loopt en de trofee vrijkomt, is het gevoel van voldoening tweeledig. Het is niet alleen de grootste uitdaging om te overwinnen, het is ook de meest bevredigende.
De trofee is zeker verdiend voor het volbrengen van zo’n langdurige taak. Er is tenslotte een reden waarom slechts 1,6% van de spelers hem op PS5 heeft verdiend. Maar als je hem verdient, is het ook een aangename herinnering aan wat Baldur’s Gate 3 zo gedenkwaardig maakt. Wat je doet in de wereld heeft effect, het doet ertoe. En u kunt uw avontuur afsluiten in de wetenschap dat u al die tieflings aan een toekomst hebt geholpen die hen anders ontnomen zou zijn.
Alles wat de Baldur’s Gate 3 DLC moet opvolgen, zit in de eerste vijf minuten van het spel.