De Alan Wake 2 demo die ik op de Gamescom heb gezien, zorgde ervoor dat ik wilde schreeuwen en gillen. Niet omdat ontwikkelaar Remedy Entertainment zich comfortabel op het terrein van de survival horror heeft begeven, hoewel deze gevangenis in Dark Place zeker een suggestief middel is om de spanning op te voeren. Ik wilde van me laten horen omdat degene die de controle over de controller had, niet langzamer ging. Er was veel te doen in een 40 minuten durende presentatie, maar ik had uren kunnen verdwalen in de straten van deze verwrongen visie op New York City – een ruimte vol schrille contrasten, versterkt door onmogelijk diepe schaduwen en stervende sintels van flikkerend licht.
De visuele natuurgetrouwheid is verbazingwekkend. Ik wilde de sfeer inademen tot het punt van verstikking, waarbij de Northlight Engine wordt gebruikt om werkelijk verbijsterende schaal en detail te leveren. Neonkleuren glinsteren subtiel over regenplassen, zacht licht van straatlantaarns worstelt om door dikke mistpluimen te snijden, de zaklamp doorboort de nieuwe Fade Out-vijanden met een explosieve vluchtigheid. Wanneer Alan ondergronds gaat en worstelt om feiten van fictie te onderscheiden in de claustrofobische tunnels van het metrostelsel, ben ik bijna te geschrokken om de links terug naar de overal op de muren gegrafeerde Control te traceren.
Eén scène tegelijk
(Afbeelding credit: Remedy Entertainment)
Alan Wake is niet bang om de realiteit te herschrijven. Niet na 13 jaar gevangen te hebben gezeten onder het ijskoude water van Cauldron Lake. Het is een noodzaak geworden, en hij is bereid om alles te doen om te ontsnappen – ongeacht de kosten voor zijn geestelijke gezondheid, of de arme zielen die vechten om een brekende realiteit in het noordwesten van de Stille Oceaan te overleven. Maar dit is niet het moment om te praten over de avonturen van Saga Anderson, een FBI-detective die een sekte van rituele moordenaars probeert te ontmaskeren die een draaiboek lijken te volgen dat is geschreven door een zekere vermiste schrijver. Nee, nu richten we ons op de pogingen van Alan om te ontsnappen aan een autofictief gedachte-experiment.
Als Andersons kant van de verhaallijn zwaar geïnspireerd is door True Detective en Twin Peaks, dan is Alan’s lijn in dienst van arthouse horrorgoden – Hereditary en Midsommar zijn genoemd door creatief regisseur Sam Lake, en het spreekt tot de onbedwingbare paranoia die welig tiert in The Dark Place. Schaduwachtige contouren bevolken het landschap en kunnen op elk moment in vijanden veranderen. Personages die u tegenkomt zijn uit balans, hun motieven onkenbaar. Het licht dicteert de samenstelling van de omgevingen en het weer, een miasma van onbehagen dat alles onderbreekt. Wat u in deze delen van het spel ziet is niet echt, maar het kan wel de werkelijkheid beïnvloeden – Alan Wake 2 is zeer metacontextueel.
(Afbeelding credit: Remedy Entertainment)
Alan zit gevangen in een schrijverskamer, een kamer die in staat is om onkenbare kracht te geven aan creatieve werken. Wake wordt gekweld door een duistere dubbelganger en is in staat om effectief astraal te projecteren in een verwrongen constructie van New York, gevormd door zijn onderbewustzijn. Een plek waar hij hoopt de inspiratie (en helderheid) te vinden om zijn volgende roman, ‘Return’, af te maken; echo’s van deze inspanning sijpelen schijnbaar door in Bright Falls, wat de reden kan zijn waarom Anderson vreemde dingen tegenkomt, zoals voorspellende manuscriptpagina’s van een horrorverhaal en de fictieve constructie die agent Alex Casey is. Of misschien ook niet, wie zal het zeggen met Remedy.
Wat indrukwekkend is, is dat dit idee van het herschrijven van de werkelijkheid niet wordt gebruikt om uitgebreide, filmische set-pieces te creëren, zoals in Alan Wake of Quantum Break. In plaats daarvan bent u in staat om uw ontsnapping nauwkeuriger aan te pakken – door het verhaal per plotpunt te manipuleren. Terwijl u de Dark Place verkent, komt Alan inspiratiebronnen tegen, ideeën die hij in zijn schrijven kan verwerken. U kunt deze plotelementen handmatig activeren, waardoor de samenstelling van de omgevingen en het verhaal verandert. Vervallen metrowagons veranderen in graven van asgrauwe massamoord; vergeten voorraadkamers veranderen van alledaags in macaber als nieuwe gruwelen ontstaan door de ritmische beat van typemachinetoetsen die tegen een inktlint slaan. Het is indrukwekkend en zorgt ervoor dat de wereld altijd om u heen verandert.
Afbeelding 1 van 3(Afbeelding met dank aan: Remedy Entertainment)(Afbeelding met dank aan: Remedy Entertainment)(Afbeelding met dank aan: Remedy Entertainment)
Wat ik erg waardeer aan deze ‘Rewrite Reality’ mechanic is hoeveel controle we krijgen. Hoewel er maar één juiste reeks scènes en plotpunten is om aan elkaar te rijgen – waardoor Alan de kans krijgt om zich dieper in de Dark Place te weven – kun je ook experimenteren. Net zoals Saga toegang heeft tot een Case Board in haar Mind Place om vitale aanwijzingen in haar moordonderzoek met elkaar te verbinden, kan Alan op elk moment terugkeren naar zijn Writer’s Room gevangenis – een druk op de knop geeft hem vrij spel om found footage terug te kijken via een oude CRT of de structuur van zijn laatste roman te beoordelen. Op het Plotbord kunt u het verhaal in realtime herschrijven, plotpunten en scènes verschuiven om nieuwe overleveringen, te verkennen omgevingen en progressiepaden vrij te spelen.
Het is een ambitieus, gelaagd creatief concept. Toen ik het in actie zag, moest ik er wel aan denken dat deze versie van Alan Wake 2 het hoogtepunt is van een jarenlange inspanning om dit vervolg tot leven te brengen. Creatief directeur Sam Lake is openhartig geweest over de tumultueuze reis om dit spel te maken, en hoeveel er veranderde met elke iteratie. En toch lijkt Rewrite Reality te blijven bestaan. Nadat Remedy Alan Wake in 2010 uitbracht, begon het met het bedenken van een vervolg, iets waar Microsoft uiteindelijk van afzag (waardoor de studio investeerde in Quantum Break); veel elementen van dat prototype zijn naar verluidt terechtgekomen in Alan Wake’s American Nightmare uit 2012, een spin-off avontuur waarin Alan de realiteit moest herschrijven om een manier te vinden om Mr. Scratch, zijn dubbelganger in Dark Place, te verslaan. Toeval of niet, ik ben blij dat Remedy eindelijk in staat is om zo veel te investeren in zoiets onconventioneels.
Het mysterie ontrafelen
(Afbeelding credit: Remedy Entertainment)Gamescom 2023
(Afbeelding credit: Gamescom)
GamesRadar+ bezocht Gamescom om de meest verwachte nieuwe games van 2023 en daarna te spelen. Ga voor onze hands-on previews en exclusieve interviews naar de Gamescom 2023 coverage hub voor al onze toegang en verslaggeving.
Het was makkelijk om de aandacht te verliezen in deze Alan Wake 2 demo. Tussen de speelse introductie van live actie en de boog van meerdere verhalen die zich over elkaar heen vouwen, is er bijna te veel om je hoofd over te buigen. Aan de andere kant zijn het de kleine hints naar het bredere Remedy Connected Universum die me hielpen om tot rust te komen. Er worden een paar grote vragen opgeworpen in dit deel van het spel. De aanwezigheid van Mr. Door, een personage waarnaar voor het eerst werd verwezen in Control en waarvan we nu weten dat het een interdimensionale talkshowhost is die de Oude Goden van Asgard heeft ingehuurd als zijn eigen band – hij heeft het over een roman getiteld ‘Initiation’, waarvan Alan zich niet kan herinneren dat hij die heeft geschreven. Dit concept van inwijding fascineert me; het is het kader voor de hele missie, waarbij elk hoofdstuk een ‘Inwijding’ wordt genoemd. Het is hetzelfde concept als in Control, waar Jesse Faden rituele initiaties gebruikt om drempels over te steken die verspreid liggen in het Oldest House en Oceanview Motel.
Het Oceanview Motel heeft ook een duidelijk verband met de Dark Place. In één reeks gebeurtenissen zag ik het woord ‘AWE’ op de muren staan, met pijlen die wijzen naar wat een schilderij met een Spiraalinsigne lijkt te zijn, bovenop een ezel. We weten dat Alan een manier heeft gevonden om te communiceren met het Federal Bureau of Control uit de Control: AWE-uitbreiding, en ik kan het niet helpen, maar ik vraag me af of de banden in Alan Wake 2 sterker zullen zijn dan oorspronkelijk verwacht. Die spiraal is de sleutel tot veel van de buitenaardse activiteit, die niet alleen in de deuren van het Oceanview Motel is geëtst, maar ook in flitsen in de nieuwste Alan Wake 2 trailer wordt herhaald.
(Afbeelding credit: Remedy Entertainment)
En dan is er nog de verschijning van Tim Breaker, gespeeld door Shawn Ashmore (nog een Remedy-alum, die Jack Joyce speelde in Quantum Break). Hij is zogenaamd een vriend die Alan helpt om de droomlogische neurale netwerken van de Dark Place op te sporen, maar het is de achternaam die echt mijn aandacht trok – Sarah Breaker is een bondgenoot in het eerste spel, de plaatselijke sheriff die Alan helpt om Bright Falls Light and Power te bereiken. Haar vader Frank is een voormalig FBI-agent en de eerste tot wie ze zich wendt zodra de Taken de stad in hun greep hebben. Is er hier sprake van een familieband, of is de naam niets meer dan een grapje (Tim(e) Breaker, snap je?) voor de Quantum Break-stans? Dat zullen we allemaal nog wel ontdekken.
Eén ding is echter al duidelijk: Alan wake 2 is Remedy verfijnd. De ware essentie van de studio gedistilleerd in één enkel project. Een ambitieus concept en waanzinnige aandacht voor details, vlotte third-person gevechten en een meeslepende verhaalstructuur, en een creatieve vervaging van de grenzen tussen gerenderde actie en live action storytelling. Het is gedurfd, op een manier zoals maar weinig games dat zijn buiten het first-party ontwikkel-ecosysteem. Of Remedy dit allemaal voor elkaar krijgt valt nog te bezien, maar ik kan niet wachten om te zien hoe de studio het probeert. Op 27 oktober botsen twee werelden als geschreven woorden op een typemachine een eigen leven gaan leiden, en ik kan niet enthousiaster zijn.
Alan Wake 2 is een van onze meest verwachte aankomende horrorgames van 2023. De game komt op 27 oktober uit op PC via de Epic Games Store, PS5 en Xbox Series X.