Laad uw shotgun, tank uw kettingzaag bij en laat de Oldsmobile op toeren komen: deze maand gaan we op joyride om wat klassieke ghoul-gibbing te verkennen, opgediend in Ash-Williams-stijl. Nu er in februari weer een Evil Dead-game uit de grond wordt gestampt, is dit een goed moment om een van de hoogtepunten uit Ash’s eerdere uitstapjes naar videogames te bespreken: Evil Dead: Regeneration.
Regeneration werd ontwikkeld door Cranky Pants Games, een studio die is opgericht door een aantal voormalige werknemers van EA Seattle en eigendom is van THQ. THQ was de houder van de Evil Dead-gamelicentie en had eerder al twee titels gebaseerd op Evil Dead uitgegeven: Evil Dead: Hail To The King uit 2000 voor PS1, Dreamcast en Windows; en Evil Dead: A Fistful Of Boomstick uit 2003 voor PS2 en Xbox. THQ wilde een nieuw deel in de franchise maken en gaf het project door aan Cranky Pants, dat eerder zijn tanden had gezet in GameCube-ports van de Red Faction- en Summoner-games.
Komedie met een knipoog
(Afbeelding credit: THQ)
Regeneration is een third-person, single-player actie hack-and-slash spel dat in 2005 werd uitgebracht voor PlayStation 2, Windows en Xbox. Het speelt zich af in een alternatief universum waar Ash niet terug in de tijd is gezogen aan het einde van de tweede film. Na een korte introsequentie in de bekende vervallen hut van Dr. Knowby, zit Ash opgesloten in het Sunny Meadows gesticht voor criminele krankzinnigen, omdat hij de schuld heeft gekregen van de afslachting van zijn vrienden tijdens die beruchte nacht.
Helaas voor Ash is een van de weinigen die zijn verhaal gelooft zijn psychiater, Dr. Reinhard, die in het geheim de Necronomicon heeft bemachtigd en ermee experimenteert om een plan voor – wat anders? – wereldheerschappij. Reinhart laat per ongeluk het kwaad van het boek los, wordt verteerd door de kracht en ontsnapt naar een onderwereld. Ash moet de duivelse dokter stoppen en de Deadites opnieuw naar de hel sturen.
Abonneren op Play Magazine
(Afbeelding credit: Future, Focus Entertainment)
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Play Magazine. Abonneer u op Play Magazine voor meer geweldige artikelen, interviews en meer, die u op uw digitale apparaat of thuisbezorgd krijgt.
De algehele toon is er een van campy plezier, en roept de tongue-in-cheek komedie van de laatste twee films op in plaats van de meer rechttoe rechtaan horrorsfeer van de allereerste film. “In het begin voelde het alsof we meer in de richting van ‘Evil Dead one’ gingen,” herinnert animator Doug Magruder zich, “maar naarmate de ontwikkeling vorderde, veranderden we aanzienlijk en keken we naar Evil Dead II als de wereld waarin we zouden leven. We ontdekten dat we echt van de mix van horror en humor hielden en probeerden beide waar mogelijk te stimuleren.”
De actie van Evil Dead omarmt ook de mix van komedie en gore, en schuwt de traditionele attributen van survival horror uit games als Resident Evil, Silent Hill en zelfs THQ’s eigen Hail To The King. U bedient bijvoorbeeld de camera in plaats van dingen vanuit vaste perspectieven te bekijken, Ash gebruikt geen tankbesturing en alle munitie is onbeperkt, waardoor de nadruk ligt op combo-gedreven actie.
“Als grote fan van de franchise, het werk van Sam Raimi en natuurlijk Bruce Campbell, wilde ik een manier vinden om de eigenzinnige donkere humor van de franchise te vangen en tegelijkertijd een meeslepende actie-ervaring voor onze spelers te creëren,” zegt Andy Beaudoin, hoofdontwerper van Regeneration. “Nadat Army Of Darkness een succes werd, vermoedde ik dat er veel fans waren die de slapstickactie van die film associeerden met de franchise in plaats van de langzamere, meer op horror gerichte thema’s van de eerste twee films. Daarom keek ik ter inspiratie naar actiegames zoals Devil May Cry voor de gameplay met twee wapens en [2002’s] Buffy The Vampire Slayer voor de geweldige gechoreografeerde personageanimaties.”
Ash’s arsenaal
(Afbeelding credit: THQ)
Als u het nu nog niet geraden heeft, in Regeneration draait alles om vechten. Afgezien van wat lichte puzzel-elementen, slaat, slacht of stompt u zich het grootste deel van de tijd een weg door hordes Deadites en minder benoembare wezens. Ash’s arsenaal is verdeeld tussen uitrusting in zijn linkerhand en die op zijn rechterstomp, met aparte knoppen voor beide. Naast de klassieke combinatie van shotgun en kettingzaag geeft Regeneration u toegang tot een snelvurend pistool, een exotische ‘bomb-lance’ (een soort hybride van een speergeweer en granaatwerper), een zelfgebouwde vlammenwerper en een harpoengeweer waarmee u vijanden kunt vangen als vissen aan een lijn.
Met het pistool, jachtgeweer en bommenlans in Ash’s linkerhand en de andere aan zijn rechterhand, kunt u uw uitrusting mixen en matchen om het op te nemen tegen de legioenen duisternis die het spel u in de tien levels voor de voeten werpt. In deze levels doorkruist Ash verschillende sinistere locaties, waaronder griezelige crypten, mijnen, vissersstadjes, bossen en zelfs een tempel in de sinistere dimensie van de Dark Ones.
Naast gevechten is het andere belangrijke kenmerk van Regeneration Sam, een vuilbekkende voormalige proefpersoon van Reinhard, die door de experimenten van de goede dokter in een halfdode is veranderd, en die Ash vergezelt op zijn reis. Gelukkig – of misschien wel helaas – voor onze stoere held, heeft Sam’s verandering in een van de ondoden zijn agressieve persoonlijkheid niet echt kunnen temperen. Het gekibbel tussen de twee is de bron van de meeste komedie, met Bruce Campbell als Ash en Ted Raimi (broer van filmregisseur Sam Raimi) als de stem van Sam.
“Een sidekick was een creatief mandaat van hogerhand, dus gingen we op zoek naar een manier om hem een leuk en integraal onderdeel van de gameplay te maken in plaats van slechts een meeloper,” zegt Beaudoin. “Gezien de slapstick-wereld van de ondoden in de films, en de valse bravoure en ietwat pesterige hansworst van Ash, dachten we dat een team vormen met iets dat hij het meest haat – een Deadite – een ‘buddy-film’-dynamiek zou opleveren die een hoop humor zou kunnen dragen.”
Sam is ook niet alleen maar een verteller. Door zijn vervloekte, half-Deadite aard is hij praktisch onsterfelijk en kan hij bij ‘dood’ een nieuwe kopie van zijn lichaam regenereren. Dit biedt een aantal gruwelijke puzzelkansen, waarbij Ash zijn ongelukkige partner zonder gevolgen op of in alles kan schoppen wat het pad blokkeert, en hem zelfs direct kan bezitten tijdens bepaalde scènes. Sam is ook handig in gevechten, want Ash kan hem op vijanden trappen om ze af te leiden of hun hoofd eraf te trekken, en hij is vaak nodig om de handvol eindbazen in het spel te helpen verslaan.
(Afbeelding credit: THQ)
Uiteindelijk is Evil Dead: Regeneration een gemengd spel. Het zal moeilijk zijn om het als een vergeten meesterwerk te bestempelen, en het heeft een aantal gebieden die het enigszins in de steek laten. Om te beginnen is het een agressief kort spel van slechts ongeveer vier uur en afgezien van een paar stukjes achter de schermen bevat het geen noemenswaardige bonuscontent. De puzzelsequenties voelen vaak meer aan als werk dan als echte breinbrekers, en de komedie is een beetje flauw, ondanks een paar toepasselijke Ash Williams-achtige citaten. Over het geheel genomen is het moeilijk om het gevoel te vermijden dat de actie van moment tot moment een beetje anemisch is en niet genoeg diepgang heeft om spelers terug te laten komen. Dit gezegd hebbende, wat er wel is, is verrassend solide en maximaliseert het gevoel van macht voor de speler met de weinige mechanismen die het heeft.
Het is leuk om te zien hoe elke wapencombinatie het er vanaf brengt tegen de verschillende monsters, en het nette in stukken hakken-systeem dat Regeneration die kenmerkende Evil-Dead-stijl slapstick gore geeft. Als je een Deadite in stukken hakt als een kerstkalkoen, hem de lucht in slingert en hem vervolgens boven water houdt door zijn ledematen eraf te schieten, is het moeilijk om niet te grijnzen. De cartooneske tekenstijl helpt ook om de meer komische invalshoek te verkopen, Ash komt met een aantal klassieke B-film held finishing moves, en de eindbazen doen goed werk om de mechanica die het spel tot dan toe naar je heeft gegooid te testen.
Wanneer Regeneration op volle toeren draait, is het duidelijk dat de ontwikkelaars met veel plezier met het bronmateriaal hebben gewerkt, en dit enthousiasme compenseert enkele van de meer alledaagse aspecten. Als u een Evil Dead-gek bent, of een paar uur lang wat maffe horroractie wilt beleven, dan is Evil Dead: Regeneration zeker de moeite waard. Wie weet? Misschien vindt u het wel… leuk.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Play Magazine. Abonneer u op Play Magazine voor meer geweldige artikelen, interviews en meer.