Mijn eerste echte frustratie met Skull and Bones kwam op wat een snelle reis had moeten zijn. Ik moest drie Compagnie koopvaardijschepen uitschakelen in een bepaald deel van de kaart, maar terwijl ik daarheen voer, patrouilleerde een andere speler met een groter, sneller en veel krachtiger schip in dezelfde wateren. Zij hadden duidelijk dezelfde missie als ik en schakelden de kleine koopvaardijschepen in één keer uit met kanonvuur, waardoor ik alleen nog maar om de brokstukken heen hoefde te varen met drie schepen die ik op de teller moest uitschakelen.
Skull and Bones houdt niet echt van delen, wat vreemd is voor een spel dat gepitcht wordt als een piraten-MMO. Tenzij u actief samenwerkt met een andere speler, wedijvert u eigenlijk alleen maar met elkaar om de buit. Gelukkig kunt u, naast het verzamelen van uw vrienden, ook hulp inroepen van andere spelers of direct partners worden. Dat is vooral handig voor plundertochten, waarbij u een basis vanaf het water bestormt en niet alleen de structuur langs de kustlijn aanvalt, maar ook aanvallende schepen, die in steeds moeilijkere golven op u afkomen.
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Wat wel vreemd is, is dat u nergens hulp voor kunt inroepen, behalve bij een plundering. U kunt met uw cursor over een plunderplaats gaan en ter plekke om hulp vragen, waarbij de oproep naar iedereen gaat die zich op dat moment op dezelfde kaart als u bevindt. U kunt dit niet doen voor andere missies die op uw kaart gemarkeerd zijn, wat aanvoelt als een misstap voor activiteiten op een hoger niveau of activiteiten die actief coöperatief spelen suggereren. U kunt een groep vormen via het sociale menu, maar mijn ervaring is dat matchmaking traag en vaak onvruchtbaar is – zelfs tijdens de open bèta. Het is echter de moeite waard om op te merken dat Skull and Bones zich op dit moment in het early access-venster bevindt voor degenen die een pre-order hebben geplaatst, dus ik kom terug op mijn zorgen over het matchen in onze laatste, gescoorde Skull and Bones recensie.
Yo ho, yo ho
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Wat echter altijd bevredigend is, is gewoon op uw schip zijn. Zeilen is een constant plezier, zelfs als u niet in staat bent om zelf de zeilen te bemannen, moet u het roer bijstellen, omgaan met de wind en navigeren door moeilijkheden zoals stormen of enorme scheepsbrekende golven. Hetzelfde geldt voor de zeegevechten zelf. Maar dat is niet echt een verrassing. Het bouwt voort op de fundamenten die zijn gelegd door Assassin’s Creed 4: Black Flag – een game die scheepsgevechten zo goed deed dat Ubisoft besloot om Skull and Bones te maken. De gevechten zijn vloeiend en responsief, en u kunt kiezen welke wapens u gebruikt door de hoek van uw schip aan te passen. Er zijn ook handige richtlijnen om dat in kaart te brengen, zodat u in het heetst van de strijd precies weet wat u doet. Wapens kunnen later ook specifieke effecten hebben, zoals overstroming of vuurschade, hoewel u deze wapens als onderdeel van een queeste moet krijgen of zelf de benodigde blauwdrukken moet zoeken om ze te maken.
Zelfs solo is het geen al te ontmoedigend project om het tegen meerdere vijanden tegelijk op te nemen, maar vijanden worden altijd gemarkeerd als ze een veel hoger level zijn dan u of een bijzonder moeilijke uitdaging vormen. Epic Captains, bijvoorbeeld, worden vaak op de kaart gemarkeerd als een getimede uitdaging, en omdat ze meestal zo’n uitdaging vormen en veel sappige beloningen bieden voor het laten zinken, betekent dit meestal dat u met andere piraten moet samenwerken om het tegen ze op te nemen. Dit is waar de MMO-trekjes echt werken, samen met de Lethal Threats die tevoorschijn komen als uitdagingen waar u in een oogwenk aan mee kunt doen.
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Alles wat u in Skull and Bones doet, wordt een stimulans om uw schip te blijven upgraden en aanpassen, of dat nu het vinden van blauwdrukken voor nieuwe wapens of schepen is, of het uitzoeken van de beste combinatie van meubels om uw schip klaar voor actie te maken. Ik heb er bijvoorbeeld een die de gezondheid langzaam herstelt en de schade op lange afstand verhoogt, maar er zijn er nog meer om de aanvalsschade te verhogen na een crew boarding voor maximale buit.
De weg van het water
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Het is een interessante manier om uw schip aan te passen, maar het benadrukt ook hoe vreemd het is dat u niet over het dek kunt lopen. Uw benen strekken is uitsluitend beperkt tot specifieke gebieden van de wereld, en er is geen duidelijke reden waarom sommige wel en andere niet verkend kunnen worden. Kleinere locaties bevatten slechts een handjevol NPC’s en plekken waar u begraven schatten kunt vinden als u de relevante kaarten hebt gevonden, maar dat is het eigenlijk wel. Er zijn geen off-boat gevechten of manieren om echt met andere spelers te communiceren, behalve naar elkaar te emotioneren of chats te beginnen. Er zijn grote hubs zoals Saint Anne, die veel beter uitgewerkt zijn, maar tot nu toe heb ik er nog maar twee gevonden.
Deze fungeren als uw eerste soort thuisbasis, met NPC’s en borden voor het geven van missies en het kopen van upgrades of grondstoffen, manieren om uw personage aan te passen, en later toegang tot de verborgen Zwarte Markt. U zult waarschijnlijk willen wachten tot u hier bent om uw personage ook echt te personaliseren. Wanneer u voor het eerst wordt gevraagd om uw piraat te maken, kijkt u in een plas naar een weerspiegeling van uw eigen gezicht. Dat lijkt in eerste instantie een leuke manier om dingen te doen, maar als u zich realiseert dat u lichaamstypes en tatoeagestijlen kunt kiezen die u eigenlijk niet kunt zien, wordt het weer een van de vreemde eigenaardigheden van Skull and Bones. Maar als je er eenmaal in zit, zijn er zoveel mogelijkheden om stoere piraten te maken dat je je niet echt druk maakt om die eerste plas faux pas.
(Afbeelding credit: Ubisoft)
Over de Zwarte Markt gesproken, dit is voor mij het spannendste onderdeel van Skull and Bones tot nu toe. U kunt niet alleen beginnen met het maken van uw eigen smokkelwaar zoals Skull Rum en opium om over de zeeën te smokkelen, maar u krijgt ook de beschikking over verschillende, complexere contracttypes, waaronder die waarbij u wordt opgejaagd door Rogue-schepen die uw waar willen stelen.
Maar dat is tekenend voor Skull and Bones. Het doet er goed aan om veel van de interessantere content en quests later in het spel te verstoppen. Het duurt even voordat het op gang komt, en de dingen op het land – tenminste van wat ik tot nu toe heb gezien – ontwikkelen zich nooit verder dan wat u in die eerste uren ziet. Het verhaal wordt interessanter, net als de bijbehorende quests, maar ik ben bang dat sommigen misschien afgeschrikt zullen worden door de traagheid van de openingsuren. Tot nu toe geniet ik van Skull and Bones als een fantasiebouwer van piratenschips, maar het mist veel van het piratenplezier buiten het schip dat spellen als Sea of Thieves zo aantrekkelijk maakt.
Skull and Bones wordt gerecenseerd op PS5 met een code van de uitgever. Dit is een review-in-progress, gebaseerd op ongeveer 20 uur met het spel, en we komen erop terug zodra we wat meer tijd hebben kunnen, ahem, steken in Ubisofts piratensim.