Virtual reality maakt me bang, soort van. Er is een raar onderliggend gevoel geweest dat ik voor altijd in een van de apparaten kon vasthouden, omdat ik Sword Art online heb bekeken, of de gedachte dat iets eenvoudigs als een telefoontje me zou kunnen doden terwijl ik daar ben, zoals ik een keer zag in zwarte spiegel.
De PSVR 2 heeft dergelijke levensbedreigende details niet. Het was zelfs nogal een briesje om op te zetten en te gebruiken, zoals ik onlangs ontdekte toen ik het New-Gen VR-apparaat van Sony ervoer tijdens het spelen Mensen.
Game -regisseur Jorg Tittel plonk moeiteloos de hoofdheadset over mijn gezicht en overhandigt me de twee bewegingscontrollers, één voor elke hand. “Ik ga je hoofd knijpen als een verdomde meloen,” mompelt hij terwijl hij zijn weg achter me baant om de headset aan te scherpen met een tandwiel. Na een levensbedreigende enkele seconden, ben ik gewoon opgezet en klaar om de wereld van de laatste werknemer in te rollen.
(Afbeelding krediet: Oiffy)
Maar eerst moet ik een idee krijgen van de PSVR 2. Het is zwaar, niet ondraaglijk, maar genoeg om je te laten denken dat het is gemaakt van sterrenspullen en klaar is om een pak slaag te nemen als je er bijna £ 600 voor schiet. Op deze manier lijkt het echt op de originele PSVR -eenheid, echt – het is strak en glanzend wit met gebogen randen, en ziet eruit als iets waarvan je denkt dat Apple een wereld weg heeft ontworpen in Californië.
De bewegingscontrollers in mijn handen voelen ook mooi en zwaar aan. Ze voelen zich niet goedkoop en gemaakt van plastic, maar net als complexe technologische hulpmiddelen die op je wachten om hen te begeleiden om in een virtuele wereld te werken. In dat opzicht heb ik tenminste het gevoel dat je niet hoeft te benadrukken dat ze uit elkaar vallen als je per ongeluk je hand in een echte object slaat terwijl je in je huis of appartement speelt.
Die eerder genoemde virtuele wereld van vandaag neemt de vorm aan van een gigantische fabriek in de laatste werknemer. Ik stap in de schoenen van een vermoeide, oude magazijnmedewerker, iemand die volgens mij hier hun hele leven is geweest door de lange, langzame trekking van woorden die uit hun mond vallen, en het saaie gezicht dat naar me staart als ik naar binnen kijk een spiegel.
De laatste werker is echter een avonturenspel in hart en nieren, en dus ben ik in een soorten drijvende trolley geplaatst, met gadgets overal om me heen. Er is een hendel die de voorwaartse en achterwaartse bewegingen van het platform beveelt, een pistoolvormig apparaat dat telekinetisch dozen uit het magazijn bij mij in de buurt pakt, en een ander apparaat dat me in de buurt van robotachtige magazijnpersoneel kan afstoten.
(Afbeelding krediet: Oiffy)
De laatste werknemer functioneert briljant als een manier om de PSVR 2 te demonstreren omdat alle mooie gizmo’s daar voor je staan. Alles wat je ooit zou kunnen pushen, trekken en een idee krijgen dat er letterlijk voor je op dit ene platform is, dus Oiffy’s spel maakt je meteen duidelijk hoe je elk apparaat kunt gebruiken en wat je hebt binnen Je arsenaal om mee te spelen.
Dat is allemaal goed en wel, maar ik ben nog steeds nutteloos met de PSVR 2. De inleidende sequenties van de laatste werknemer zijn geweldig in het aan boord van de gemiddelde speler met nuttige tutorials en begeleiding, maar dat ben ik niet. Tittel blaft naar mij welke knoppen op de controller ik zou moeten gebruiken om op te pakken met een telekinetisch pistool, maar het is allemaal verloren bij mij, terwijl ik ronddraait op mijn platform om weinig te benutten. Ik ben er vrij zeker van dat Tittel op een gegeven moment fysiek de kamer heeft verlaten, arme kerel.
Dit is waar de real-life view-modus van de PSVR 2 een uitkomst is. Simpel gezegd op een knop onder de hoofdheadset, word ik uit het spel gehaald en in een real-world view vanuit de headset met een filmachtige korrel overdreven. Het is een handige kleine functie voor het beoordelen van je omgeving, je zou kunnen denken, maar het is een genie van genialiteit voor degenen (zoals ik) die een minuut nodig hebben om over de knoppen op de bewegingscontrollers te kijken en zich een weg te banen.
Op het scherm zwaait een robotachtige metgezel tot leven in de buurt van mijn karakter, die mijn zintuigen aanvalt met een overdreven Amerikaanse Amerikaanse stem. Mijn vermoeide oude fabrieksarbeider wil echt dat dit ding zoemen, meteen communiceren hoe vreemd deze wereld waar ik in ben geduwd, is voor de gemiddelde mens. De robot is een ander fantastisch gebruik van de hoofdaanwijzingen van de PSVR 2 en wenkt me om het te volgen terwijl het overal op mijn platform duikt en duikt.
(Afbeelding krediet: Oiffy)
Er is iets … sinister aan deze fabriek. Ik ben uiteraard de enige mens, maar er zijn rare kleine prikken van mijn robotachtige opzichter, doorspekt door dreigende insinuaties over mij die uiteindelijk moet worden vervangen door een robot als ik mijn taak kan doen om een doos op te pakken en te verplaatsen naar een aangewezen locatie goed genoeg. “The Last Worker” impliceert eenzaamheid en isolatie, en het spel hamert dit huis met existentiële angst in een wereld die volledig wordt geconsumeerd en gedomineerd door machines en AI.
Maar plotseling, na een korte mechanische falen, barst de hooghartige Yorkshire -tonen van Jason Isaacs uit de robot. De geliefde Brit -acteur neemt het over als de opstandige kant van de robot, die me wenkt om de waarheid over de ontmoedigende fabriek te achterhalen in een gedurfde zoektocht tegen de machines. Het is nogal de dwingende wending na minder dan een half uur in de laatste werknemer, en de stem van Isaac doet wonderen voor het aandringen van me, waarschijnlijk omdat de gemiddelde Yorkshireman gewoon een sfeer van autoriteit over hen heeft.
De PSVR 2 werkt briljant met de op stealth gebaseerde secties van de game. Terwijl ik mijn pod rond hoeken en strakke hoeken wikkel, ran ik mijn nek om vervelende patrouillerende robots op me te zien sluipen en de duistere gangen bewaakt. Het hoofd-tracking is hier opnieuw subliem, een functie die de laatste werknemer tot in de perfectie gebruikt om u in de fabriek te aarden en het gevaar waar u zich in plaatst door het op te nemen tegen de machines.
De PSVR 2 voelt briljant om te gebruiken, en de laatste werknemer is de perfecte manier om het te demonstreren. Als nieuwkomer in het algemeen voelt het PS5-apparaat meteen indrukwekkend en zwaar, met kleine toevoegingen zoals de real-life weergave die een lange weg gaat om de kwaliteit van leven te stimuleren. De laatste werknemer komt misschien naar andere platforms zoals PC- en Nintendo -schakelaar, maar met naadloze hoofdtracking voor stealth -secties en sublieme handcoördinatie voor het doen van mannelijk werk in het magazijn, lijkt de PSVR 2 de plek om de laatste werknemer te spelen.
PSVR 2 lanceert volgende maand op 22 februari. De laatste werknemer wordt later dit jaar in 2023 gelanceerd.