Playdate Review: “Tiny, Mighty, Unmundy Fun”

Ons oordeel

Playdate verslaat doomscrolling door een country mijl, maar verrassend genoeg slaat het ook vaak ver boven zijn gewicht

Voor

• Stevig gebouwd, geweldig handgevoel
• Krapping
• Licht genoeg voor langdurig gebruik, maar voelt nog steeds premium aan
• Crank is zijdezacht en slim gebruikt
• Het boeiende games waardoor je de tijd vergeet
• Krapping

Tegen

• Een achtergrondverlichting zou leuk zijn
• Toegankelijkheidsopties zijn beperkt

De in Portland gevestigde indie-uitgever Panic werd gebruikt om zijn schattige crank-operated handheld te factureren als een “pick-up and play” -oplossing voor de pauze tussen het spelen van games op een thuisconsole en prutsen met je telefoon. Tegenwoordig noemt het het gewoon ‘iets anders’. En de waarheid is dat playdate beide dingen is en nog veel meer. Het is een vreugdevol alternatief voor het verspillen van tijd aan sociale media, een betoverende charmante innovatie in de handheld-gamingruimte en een portal in een steeds groter wordende wereld van unieke games die je nergens anders kunt spelen.

Playdate een tegengif noemt aan DoomScrolling verkoopt het apparaat en zijn diverse, grotendeels slimme en exclusieve reeks games die behoorlijk kort zijn. Hoewel ja, playdate klopt door Twitter door een country mijl op de slechtste dag, zou ik beweren dat dat geen bijzonder hoge lat is om te wissen. Panic’s belachelijke schattige gadget houdt niet alleen mijn handen van mijn telefoon af, het trekt me ook weg van mijn gebruikelijke rotatie van grootschermspellen zoals Pokemon Legends, Tiny Tina’s Wonderlands, en ja, zelfs Elden Ring.

Praat nooit meer met mij of mijn playdate

Esthetisch worden handhelds niet leuker dan playdate. Het prachtige zwart-witte scherm neemt het grootste deel van het anders matte geel onroerend goed van het apparaat in beslag, met slechts twee glanzende knoppen en een d-pad eronder genesteld. De uittrekbare crank rust netjes op de zijkant en het scherm heeft ogen die vrolijk open knipperen wanneer u twee keer op de ontgrendelknop tikt. Er is een antropomorfe kwaliteit aan het ontwerp waardoor ik me ongewoon beschermend maakt voor mijn kostbare kleine playdate, tot het punt dat ik al een first-party draagtas heb besteld. Hoewel, voor $ 179, denk ik dat het alleen redelijk is om beschermend te zijn.

(Afbeelding krediet: Future)

Tot dat laatste punt zou ik willen zeggen dat playdate alle prijs waard voelt. Niet alleen knuffelt het zich in mijn handen met een aangenaam gewicht en stevigheid, maar het spelen ervan is fysiek bevredigend voor de zintuigen. De crank glijdt zijdezacht door een perfect cirkelvormige beweging en zijn knoppen wekken subtiele klikken op wanneer u erop drukt. Het is ook een ruig stuk kit. Nu ik over die fase van nieuw apparaatbezit ben, waar je het wiegt als een delicaat kinderkind, is het duidelijk dat playdate is gebouwd om lang mee te gaan. Ik heb dit ding nu vele uren uit dit ding gehaald en het heeft niet het minste teken van wankelen getoond.

Pardon, mag ik de stoel bij het raam hebben?

Playdate prakt 400×240 pixels in zijn 2.7 “zwart-wit scherp geheugen LCD-scherm, en het resultaat is verbluffend als je het laat koesteren onder een goede, felle lichtbron. Een klacht die ik heb over playdate zelf is dat het niet heeft Een achtergrondverlichting, wat een beetje een leuke nieuwigheid is totdat je iets in een slecht verlichte kamer wilt spelen.

Ik hield van mijn speljongen als kind, maar ik vond mijn game boy SP nog meer leuk voor het simpele feit dat ik het niet hoefde te schaden voor de stoel bij het raam wanneer ik onderweg gamde. Anders zien games er geweldig uit op playdate, met een scherpere afbeelding en een snellere verversingssnelheid dan je zou verwachten. De beste manier die ik het kan beschrijven, is dat de graphics eruit zien hoe je je herinnert je game boy -games eruit zien, wat veel beter is dan ze daadwerkelijk keken. Het klinkt ook beter, met een luidspreker die schokkend luide, heldere geluiden weggooit.

(Afbeelding krediet: Future)

Zo dichtbij als playdate tot in de perfectie komt, ik ben niet helemaal zonder zorgen. De levensduur van de batterij is goed, maar niet geweldig. Playdate zegt dat het 8 uur zal lopen tijdens het gamen, maar de mijne leek in slechts een paar uur tot ongeveer 10% te verslaan – dat kan een probleem zijn in lange vluchten. Het is echter vermeldenswaard dat mijn apparaat op een verkorte leveringsschema voor games was, wat had kunnen helpen bij het branden van mijn batterij sneller dan playdates volgens het gebruikelijke wekelijkse schema. Hoe dan ook, ik had het in iets meer dan een uur volledig opgeladen dankzij het meegeleverde USB-C-koord (dat is natuurlijk ook bananengeel).

Toegankelijkheidsinstellingen zijn op dit moment redelijk beperkt, met slechts twee opties om knipperen te verminderen en het scherm ondersteboven te zetten. Dat kan natuurlijk worden toegevoegd in software -updates, maar in de huidige staat wou ik dat er in dat opzicht een robuustere selectie was.

Alles over die crank

Op de crank. Ohh, de crank. Als het niet meer dan zijn opvallende stalen aanhangsel was, zouden raamtochters worden vergeven om playdate af te wijzen als nog een generieke, zij het aantrekkelijke emulator gestyled als een retro -game -jongen. Voor alle duidelijkheid, het is de crank en de manier waarop de overgrote meerderheid van zijn games de crank gebruikt die Playdate een enthousiaste aanbeveling van mij oplevert.

Panic’s Developer-Friendly Software Development Kit (SDK) betaalt al dividenden, omdat Playdate’s eerste seizoen van 24 wedstrijden barst van zowel nieuwe als gevestigde ontwikkelaars. Crankin’s Time Travel Adventure, van Katamari DaMacy -regisseur Keita Takahashi, telt je op met het maken van een slaperige held naar een date met een heel ongelukkig meisje. Probleem is dat er obstakels zijn, waaronder vogels en varkens die je ooit zo zorgvuldig moet vermijden, het gebruik van de crank om je personage achteruit, naar voren, naar voren, over tafels en in eenden te gebruiken en in eenden net laag genoeg om vogels langs de hoofd te laten passeren. Het is ongelooflijk eenvoudig, maar het is gewoon een uitdaging genoeg dat je snel zult merken dat je de uitdrukking “gah, nog een poging!”

(Afbeelding krediet: paniek)

Het helpt enorm dat de crank zorgvuldig gevoelig is en op de juiste manier reageert op de kleinste bewegingen. In Whitewater Wipeout, nog een van mijn favorieten, moet je golven met finesse benaderen of het puntje van je surfplank zal in het water steken en je tot je dood duiken (ik neem aan dat dit met haaien gevulde wateren zijn.) Ve heeft de swing van dingen, je kunt uit de golven schieten en jezelf uitdagen om trucs in de lucht te doen, waardoor je punten verdient naar een hoge score. Nogmaals, een eenvoudig concept meesterlijk uitgevoerd dankzij de ontwerpers van Chuhai Labs en Playdate’s steeds bekwaam crank.

Speeddaten

Er is een grote verscheidenheid aan games in het eerste seizoen van Playdate, en natuurlijk zal je kilometerstand variëren, afhankelijk van je favoriete genres. Fans van Match-Thre-games zullen bijvoorbeeld waarschijnlijk een kick krijgen van Pick Pack Pup, maar ik kon er niet op ingaan. Questy Chess is een andere die ik vanaf het begin kende, zou ik niet leuk vinden, maar het is de voor de hand liggende keuze voor fans van schaken. Evenzo zijn bepaalde playdate-games beter geschikt voor korte uitbarstingen van pick-up-and-play-sessies, terwijl anderen perfect zijn voor langdurig verblijf op de bank.

Star Sled, bijvoorbeeld, telt je op met het gebruik van de crank van de playdate om vonken te omcirkelen en te vangen van een klein ruimtevaartuig. Missies duren niet meer dan 5 minuten om te voltooien, waardoor je steeds meer uitdagende niveaus wordt gestuurd totdat je het Boss -gevecht bereikt. Het is het perfecte spel voor wanneer je in een lobby of op een luchthaventerminal wacht met slechts een paar minuten over. Hetzelfde geldt voor hypermeteoor, waar u uw schip in meteoren ramt om vooruitgang te boeken; en 360, wat een beetje is als een kruising tussen Pong en Galaga. Ik versla waarschijnlijk op dit moment een dode komeet, maar het is echt opvallend hoe perfect deze games erin slagen om die klassieke arcade -ervaring vast te leggen; onmiddellijk overdreven, uitdagend maar niet straffen en eindeloos opnieuw afspelen.

(Afbeelding krediet: paniek)

Aan de andere kant van het spectrum zijn er games zoals Sasquatchers, van Chuck Jordan, een ervaren game -dev bekend om de Curse of the Monkey Island, de Sam & Max -serie en Telltale’s The Walking Dead. Sasquatchers is een vlezige turn-based strategiespel geïnspireerd door Advance Wars en, zoals je misschien hebt geraden, de legendarische Bigfoot. Ratcheteer, een top-down RPG met wortels in klassieke Zelda-games, was een andere die indruk op me maakte vanwege de pure reikwijdte, die ik niet volledig had verwacht van het moedige kleine playdate. Casual birder, wat precies is hoe het klinkt, is een meer relaxte affaire, maar nog steeds een met veel lagen om terug te pellen tijdens langere stukken.

De volledige lijst met games bevat een side-scrolling platformer waar je Forest Fires ontstaat, een slechte strategisch Samurai-spel, een golfspel in stedelijke omgevingen, een visuele roman over vrienden en demonen in de jaren 80 en meer. Hoe slim elke game de crank van de playdate bevat, varieert – enkelen gebruiken het helemaal niet – en niet elke game is mijn ding, maar er zijn geen Clunkers in het seizoen één van Playdate. Elke game die ik speelde voelde gepolijst en alsof het liefdevol was gemaakt.

Chef’s Choice

Mijn favoriete soorten restaurants zijn degenen met de optie “Chef’s Choice”; Omdat het me het gevoel geeft dat een professional de leiding heeft over mijn ervaring. Ik voel hetzelfde over playdate -games, die elke vrijdag automatisch op uw apparaat via WiFi worden afgeleverd, die uiteindelijk een seizoen omvatten. Natuurlijk kun je kiezen tussen de games die je hebt gegeven, maar er is geen digitale winkel waar je je geld nerveus moet overleggen over waar je je geld kunt uitgeven. PlayDate is een een-en-done aankoop, en daarna kun je de getrainde game-curatoren je elke week nieuwe nieuwe verrassingen laten brengen, en ze zijn zelfs ingepakt in kleine cadeaubozen met linten die je kunt openen alsof het je verjaardag is.

(Afbeelding krediet: Future)

Panic zegt dat twee nieuwe wedstrijden gedurende 12 weken elke week naar playdates zullen worden aangedrongen, wat betekent dat elk seizoen 24 wedstrijden zou moeten hebben. De handheld ter grootte van een zak wordt gelanceerd met een geweldige mix van games van indie royalty, van hapklare asteroïde blasters tot volwaardige RPG’s, en ik zal toegeven dat ik enigszins benieuwd ben om te zien hoe goed het dat momentum voortzet zijn tweede, derde en vierde seizoenen, en daarna. En houd er rekening mee dat het eerste seizoen van de games bijna de helft van de beschikbare 4 GB opslag heeft ingeslikt, dus u zult ongetwijfeld de ruimte moeten opruimen voor toekomstige partijen games. Hoewel, zelfs met alleen de twee dozijn games in de bibliotheek van mijn playdate momenteel, denk ik dat er hier genoeg plezier is om de kosten van het apparaat al te rechtvaardigen, vooral als u op zoek bent naar iets nieuws.

Ik hou ook van de filosofie achter playdate. Er zijn zoveel momenten in onze altijd online wereld waar we instinctief naar onze telefoons reiken om die dopamine “hit” te vinden. , Ik zou waarschijnlijk een minder gestresste persoon zijn. Playdate is klein, machtig, ongunstig plezier dat vraagt ​​om zo weinig of zoveel tijd als je kunt om het te geven.

PlayDate zal geen van mijn thuisconsoles of gaming -pc vervangen, maar het is vol vertrouwen in een strakke kleine niche tussen die platforms, en biedt iets echt innovatiefs dat je nergens anders kunt vinden. Het is old-school, het is een nieuwe school, het is retro-chic, het is klaar om te rommelen, en deze polsen zullen artritisch worden voordat ik stop met spinnen met die verdomde glorieuze crank.

Het vonnis4.5

4.5 van de 5

Playdate Review: “Tiny, Mighty, Unmundy Fun”

Playdate verslaat doomscrolling door een country mijl, maar verrassend genoeg slaat het ook vaak ver boven zijn gewicht

Meer informatie

Minder Jordan Gerblick

Na het scoren van een diploma in het Engels van ASU, werkte ik als kopie -editor tijdens het freelancen voor plaatsen zoals SFX Magazine, Screen Rant, Game Revolution en MMORPG aan de zijkant. Nu, als West Coast -stafschrijver van GamesRadar, ben ik verantwoordelijk voor het beheren van de Western Regional Executive Branch van de site, ook bekend als mijn appartement, en schrijf over welke horror -game ik te bang ben om af te maken.