“Zou dit kunnen gebeuren? Absoluut,” zegt Sylvester Stallone in het DVD-commentaar bij First Blood. En daarin schuilt het geheim van de meest hartveroverende actiescène van de film uit 1982. Nou, dat en het feit dat we zoiets nog nooit eerder hadden gezien.
U kent de scène; hij is iconisch. Maar laten we het toch nog even herhalen: Vietnam-veteraan John Rambo (Stallone) is gearresteerd wegens landloperij terwijl hij door het bergstadje Hope, Washington rijdt. Wreed mishandeld door Sheriff Teasle (Brian Dennehy) en zijn mannen, ontsnapt hij uit het politiebureau en wordt hij het bos in achtervolgd door agenten en honden totdat hij aan een rotswand hangt.
De sadistische hulpsheriff Art Galt (Jack Starrett) arriveert in een helikopter en begint te schieten… en dan, schokkend genoeg, duwt Rambo zich van de klif af en stort naar beneden, naar beneden, naar beneden, in een boom, waarvan de takken zijn val genoeg breken om hem ernstig te verwonden (cue enorm invloedrijke zelfchirurgiescène), maar niet om hem te doden.
Toen we de film in de jaren 80 bekeken, verwachtte niemand dat hij zou springen. Hoe wanhopig de situatie ook was, het was gewoon te schandalig, vooral in een actiedrama met een geaarde toon. Nu niet alleen superhelden, maar ook John Wick, de Fast-familie en elk personage van Liam Neeson onverwoestbaar zijn, is zo’n stunt verplicht.
De stunt werd in drie takes uitgevoerd, waarbij stuntman Buddy Joe Hooker de duik maakte en Stallone zich door het laatste derde deel van de boom liet vallen (hij brak een rib in de derde take). “Het was makkelijk om de pijn te acteren,” lacht Stallone als hij zich herinnert dat hij de grond raakte.
Dat gevaar, die horror, dat ontzag, krijg je gewoon niet als je naar CGI kijkt – en zelfs de echte set-pieces van Tom Cruise kunnen de schok van het voor de eerste keer zien van zoiets niet evenaren. Dit was ‘missie: onwaarschijnlijk’ toen Tom nog de hoofdrol speelde in de tiener-sekskomedie Losin’ It.
Er zijn natuurlijk veel indrukwekkender gechoreografeerde actiescènes van onder andere Kurosawa, Peckinpah, Hill, Woo, Cameron en Mann. Maar er is nooit meer een sensatie geweest die Rambo’s sprong evenaart, waarbij uw kaak synchroon met zijn afdaling valt. Of ligt het aan mij?
- Ligt het aan mij, of zouden meer films pauzes moeten hebben?
- Ligt het aan mij, of hebben blockbusters te veel huiswerk nodig?
- Ligt het aan mij, of is de ‘Emo Parker’-scène een Spider-klassieker?