Ons oordeel
The Legend of Zelda: Skyward Sword HD is een avontuur dat de moeite waard is, een kans om een van de grootste en meest experimentele games in de geschiedenis van de serie opnieuw te evalueren.
Pluspunten
- Speelt fantastisch met standaard besturing
- Ongelooflijk kerkerontwerp
- Inventieve baasgevechten
nadelen
- Problemen met pacing en opvulling
- Camera kan kieskeurig zijn
- Sommige elementen zijn slecht verouderd
Link besteedt het grootste deel van The Legend of Zelda: Skyward Sword HD er een beetje belachelijk uit. Ademloos sprintend van de ene uitgestrekte nederzetting naar de andere, werd het Godinnenzwaard ongemakkelijk omhoog gehouden door een uitgestrekte arm die weigert te laten zakken. Het is een visuele afleiding, een gevolg van Nintendo’s beslissing om bewegingsbesturing opzij te zetten in deze Switch-remaster. Hoewel het betekent dat Link lijkt op een kind dat uitdrukkelijk wordt gewaarschuwd om nooit met een schaar te rennen, en dat in elk geval in vrolijke opstandigheid doet, is het maar een kleine prijs om te betalen voor nauwkeurige invoer en actie.
Toen dit ambitieuze avontuur voor het eerst werd gelanceerd voor Nintendo Wii in 2011, werd ons een experiment in theatraliteit beloofd. Met Wind Waker en Twilight Princess van GameCube konden we grootse avonturen vertellen alsof we er doorheen bladerden in een schilderachtig prentenboek, maar Skyward Sword zou ons deze reis voor onszelf laten beleven. De Wii-afstandsbediening registreerde elke beweging van de pols en MotionPlus zou dit vertalen in genuanceerde actie – toneelspelen zoals we dat nog nooit eerder hadden meegemaakt. De resultaten waren verdeeldheid. Nintendo heeft ons misschien een podium gegeven om op te treden, maar de technologie was nog niet klaar om zijn visie tot leven te brengen.
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Een decennium later voelt Legend of Zelda: Skyward Sword eindelijk tussen de vingertoppen. Misschien had Nintendo nooit de vrijheid mogen laten opwegen tegen de functie, hoewel dat met een beetje tijd en perspectief gemakkelijker te vinden is. Skyward Sword is zeker minder theatraal in zijn HD-incarnatie, hoewel het niet minder experimenteel is. Waar wilde bewegingen van de hand ooit grof werden vertaald in diagonale, horizontale en verticale aanvallen, teruggekaatst naar jou met slechts 30 fps en 420p, stelt Skyward Sword HD potentiële Heroes of Time in staat om een grotere mate van controle over hun schommels uit te oefenen.
Slashes van het zwaard kunnen worden toegewezen aan de rechterduimstok – negen interactiepunten weergegeven met een stabiele 60 fps. Het is verrassend hoe goed deze invoer nu ook werkt, gezien hoe essentieel motion controls waren voor de fundamentele ontwerpprincipes van het origineel; The Legend of Zelda zet zijn actie meestal vast achter een enkele knop, maar Skyward Sword HD maakt kleine precisiepuzzels uit elk van zijn ontmoetingen. Een Chuchu moet methodisch worden ontleed om te voorkomen dat hij zich hervormt. Het aanvallen van een Deku Baba vereist chirurgische sneden over meerdere assen om zijn gekmakende muil in tweeën te splitsen. De Lizalfos moeten zorgvuldig worden gemanoeuvreerd als je een treffer wilt krijgen buiten hun wisselende verdedigingswerken. Deze principes blijven in Skyward Sword HD, hoewel gevechten meer lonend zijn nu je zelfverzekerd en betrouwbaar aanvallen kunt uitvoeren zonder dat technologische beperkingen een goede tijd in de weg staan.
Controle nemen
(Afbeelding tegoed: Nintendo)SLEUTELINFORMATIE
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Releasedatum: 16 juli 2021
Platform: Nintendo Switch
Ontwikkelaar / Uitgever: Nintendo
Door het paniekerige gejammer van de Wii-afstandsbediening uit de procedure te halen, bevrijdt Skyward Sword HD je om de ware omvang van Link’s bewegingen te begrijpen. Breath of the Wild heeft ongetwijfeld meer nadruk gelegd op gevechten dan welke Legend of Zelda ervoor, maar er is iets aan de experimentele aard van het zwaardvechten van Skyward Sword HD dat echt resoneert — vooral als je rekening houdt met enkele van de werkelijk fantastische eindbazen in de game. . Interessant genoeg voelt het alsof Link als held bedrevener wordt naarmate je langer in de ervaring investeert, niet omdat hij toegang krijgt tot nieuwe bewegingen, maar vanwege je vermogen om vijandelijke verdedigingen beter te lezen en dienovereenkomstig te reageren.
Het is jammer dat deze lucht van toenemende wendbaarheid en competentie zich niet uitstrekt tot andere systemen. Skyward Sword was in veel opzichten een radicaal vertrek en sommige elementen zijn daardoor beter verouderd dan andere. De stamina-balk die het sprinten, klimmen en sprinten regelt, voelt overal onnodig beperkend, vooral omdat er geen echte manier is om het te verbeteren, waardoor verkenning meer een karwei wordt naarmate je verder in het avontuur komt. Het is geen verrassing dat Nintendo dit systeem en het anders plichtmatige zeildoek volledig verfijnde voor Breath of the Wild.
In de handheld-modus is de camera ook een twistpunt. Free-aim is geïntroduceerd en toegewezen aan L+rechter-thumbstick, maar het voelt omslachtig om in de praktijk te gebruiken, vooral in gevechten. Het betekent dat je de camera weer kunt hanteren zoals we dat in 2011 deden, Link plagen in de richting waarin je wilt dat hij kijkt voordat je constant camera-aanpassingen maakt met ZL — dat zijn de kosten van het hebben van het zwaard op een thumbstick. Onbeperkt vrij richten is beschikbaar, en geweldig, mocht je de JoyCons uit de schede halen, maar de basisprincipes van bewegingsbesturing zijn niet genoeg verbeterd om de afweging de moeite waard te maken.
Gelukkig is het navigeren door de interface ook veel comfortabeler in deze remaster. Waar het manoeuvreren door menu’s, het selecteren van dialoogopties, het snuffelen in avonturenzakjes of het gebruiken van items je arm ooit nog meer zou belasten, wordt dit nu afgehandeld met de stokken en knoppen. Projectielwapens, zoals de boog of de kever, kunnen worden gebruikt met gyroscopen, hoewel dit kan worden uitgeschakeld in het menu, waardoor sommige van de precieze, tijdgevoelige richtpunten die nodig zijn voor de kerkers in het eindspel een beetje gemakkelijker te beheren zijn. Enkele van de handige trucs die Skyward Sword in 2011 uithaalde, bestaan nog steeds in deze iteratie, zoals je vermogen om bommen boven je hoofd of onderarm te gooien, wat je nu kunt doen met nauwkeurige beweging van de stokken en zonder angst om je rug naar buiten te gooien – Skyward Zwaard is niet het enige dat nu 10 jaar ouder is.
sprong van geloof
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Als er één element van Skyward Sword is dat het meest opnieuw geëvalueerd moet worden, dan is het wel de structuur van het avontuur. Kritiek die in 2011 bestond, is natuurlijk nog steeds relevant: Skyward Sword heeft problemen met het tempo, zoals je zou verwachten van een game die 35 uur duurt (en dat is zonder rekening te houden met de jacht op verzamelobjecten, nevenmissies en het vinden van middelen voor upgrades die nu net zo nutteloos zijn als toen). Maar Skyward Sword slaat in 2021 anders toe, in navolging van het open karakter van Breath of the Wild.
Je zou Skyward Sword HD de meest lineaire van de 3D Zelda-spellen kunnen noemen, maar misschien is een meer toepasselijke term ‘auteur’. Net zoals de Godin millennia geleden het pad voor Link’s avontuur uitstippelde, heeft Nintendo ervoor gezorgd dat elke speler de hoogte- en dieptepunten van deze achtbaan samen zal beleven. Het komt zelden voor dat Skyward Sword HD langer dan een paar uur op een track blijft, voortdurend gevestigde conventies overtreedt en nieuwe manieren vindt om met verwachting te spelen. Breng een avond door met Skyward Sword HD en je kunt van alles verwachten, van het oversteken van tijdsgrenzen tot het achtervolgen van schepen op zee, racen met mijnkarren tot het verslaan van vijanden in een piratenbolwerk. Het is een wilde rit.
Dit komt deels door het ongeëvenaarde kerkerontwerp van Skyward Sword HD. Als deze remaster iets doet, maakt het duidelijk dat Skyward Sword enkele van de slimste – en grootste – gestructureerde speelruimtes in de geschiedenis van de serie bevat. Dit is geen geval van Breath of the Wild en afwezigheid die het hart ook doet groeien. De kerkers zijn nu gemakkelijker te waarderen, gepresenteerd in grotere getrouwheid en met talloze verbeteringen in de levenskwaliteit die zowel de stroom van het spel verbeteren als de punten van kunstmatige wrijving in het oorspronkelijke ontwerp verminderen. Drie op zichzelf staande themaregio’s vormen de kern van The Surface – bos-, vulkaan- en woestijnwerelden – en elk heeft zijn eigen eigenaardigheden en ingebouwde uitdagingen, waardoor Link met een verbazingwekkende regelmaat door items en multitask-apparatuur moet fietsen terwijl hij dieper in echt epische ensceneringsgebieden dringt.
Je weet nooit wat je aantreft in de labyrintische kerkers. Tempels wisselen tussen omgevingstypes en tijdzones met verlatenheid, gevechtssecties gaan naadloos over in puzzelgebieden en het iconische ‘ontsnap uit de afgesloten kamer’-ethos van de serie is met groot effect verdraaid. Als je echt vastloopt, staat Fi nog steeds klaar om te helpen als je het nodig hebt, hoewel ze nu minder vatbaar is voor onderbrekingen – gelukkig. Proberen te achterhalen welke items in je eclectische gereedschapskist je in een bepaalde situatie kunnen helpen, is de helft van het plezier van Skyward Sword’s kerkers, logische puzzels die tot de verbeelding spreken en de volledige reeks van Link’s vaardigheden.
Het verleden opnieuw evalueren
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Skyward Sword HD geeft een van de meest onbegrepen Legend of Zelda-games een tweede kans. Het is een ondergewaardeerd juweeltje, een dat de ruimte vindt om echt te ademen met een betrouwbaardere en ontspannendere controlemethode die erin is ingebed. Skyward Sword heeft behoorlijk wat problemen, maar het maakt veel van hen goed op momenten van echte schittering en verzet tegen gevestigde serieconventies. Zeg wat je wilt over Skyward Sword, maar het is goed om weer op avontuur te gaan met Link en Hyrule een inventieve kerker te besparen en tegelijkertijd een uitdagend eindbaasgevecht te houden.
Beoordeeld op originele Nintendo Switch met code verstrekt door de uitgever
Het vonnis4
4 van de 5
Legend of Zelda: Skyward Sword HD review: «Een van de meest onbegrepen games in de serie krijgt een tweede kans»
The Legend of Zelda: Skyward Sword HD is een avontuur dat de moeite waard is, een kans om een van de grootste en meest experimentele games in de geschiedenis van de serie opnieuw te evalueren.
Meer informatie
| Beschikbare platforms | Nintendo-schakelaar |
Minder