Ik en de bemanning wachten om het museum binnen te gaan (afbeelding tegoed: Nintendo)
Voor een nieuwe generatie Animal Crossing-spelers wordt Blathers herinnerd als publieke vijand nummer één. Als de NPC die het lanceringsweekend verpestte, stopte het spelers om hun nieuwe horizon te verbreden en zorgden ze ervoor dat hun eilanden onnodig rommelig werden. ‘Verdomme, Blathers’, denk je over een paar jaar, zelfs al bij het noemen van het spel. Je kunt maar één eerste indruk maken, en Animal Crossing: New Horizons maakt een fascinerende indruk voor zowel nieuwe als oude spelers, vooral voor een wereld die meer verbonden is dan ooit tevoren.
Het is een interessante verschuiving, aangezien Tom Nook en zijn clan de schurkenlijn afbakenen sinds Population Growing in de herfst van 2002 op de Noord-Amerikaanse kust landde. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als het lanceringsweekend van Animal Crossing: New Horizons ten einde liep, merkte ik dat ik verlangde naar de mogelijkheid om de bouw van het museum zelf te voltooien (ik ben de afgelopen 72 uur behoorlijk handig geworden met doe-het-zelf) en naar de mogelijkheid om Blathers naar de zee te werpen op een haastig geassembleerd vlot.
Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn. Blathers is een vaste waarde in de Animal Crossing-serie en arriveert als directeur van het museum in Dōbutsu no Mori + en verschijnt sindsdien in elke iteratie. Hij is een nachtelijke nerd, slaapt overdag en wil graag wetenschappelijke feiten geven over al je vondsten, ongeacht de tijd. Blathers houdt ervan om allerlei wezens te bespreken en te verzamelen, maar niet beestjes. Hij heeft een hekel aan insecten. Haat ze, en toch schuif je ze onder zijn snavel voor analyse. Diep van binnen vindt Blathers het je kwalijk dat je insecten in zijn museum brengt. Dat is waarom hij zoveel onrust veroorzaakte. Hij deed het om ons allemaal te dwarsbomen.
Ongelukkige Home Academy
Hoewel ik vergat een foto te maken van mijn eigen rommelige huis voordat ik het opruimde, waren er (niet verwonderlijk) geen tekort aan voorbeelden van mijn collega’s hier bij GameMe +. (Afbeelding tegoed: Nintendo)
Als een korte samenvatting, om het Animal Crossing New Horizons-museum op je eiland te krijgen, moet je door een aantal hoepels springen die redelijk standaard zijn voor Animal Crossing. Je moet je jongen Nook slaan met vijf voorbeelden van lokale fauna, een leuke plek vinden voor Blathers om te leven en dan een volledige kalenderdag wachten totdat hij arriveert. Zodra Blathers op je eiland is gevestigd, moet je hem nog 15 exposities geven en dan achterover leunen en met ontzetting kijken hoe hij stopt met het accepteren van nieuwe donaties en vervolgens zijn winkel volledig ophoudt. Wat volgt zijn twee van de langste kalenderdagen die een game ooit aan een speler heeft gevraagd te verdragen terwijl je wacht tot het museum wordt gebouwd en zijn deuren opent. Deze langzame progressie is de standaardpraktijk voor Animal Crossing en is absoluut pijnlijk in een tijd waarin ik niets anders te doen heb dan New Horizons te spelen.
Dankzij het onbeleefde verlof van Blather is mijn verblijf op het eiland het hele weekend een puinhoop van niet-geïdentificeerde fossielen en dinosaurusbotten geweest, en laat me niet beginnen met het assortiment insecten en vissen dat ik onmenselijk heb opgesloten in verschillende kratten en terraria die overal zijn verspreid de plaats. De Happy Home Academy stuurde me al een brief en een eerste beoordeling, en ze zijn niet onder de indruk van de opperste minachting voor Feng Shui die ik tentoonstel in deze vroege dagen van het eilandleven.
Als je New Horizons speelt, heb je waarschijnlijk een soortgelijk verhaal. En als je in het verleden een Animal Crossing-game hebt gespeeld, anticipeerde je waarschijnlijk in de eerste plaats op dit soort wegversperring. Het kan niet allemaal K.K. Slider-optredens en gentrification tenslotte vanaf de eerste minuut. Er is werk aan de winkel en de rekeningen moeten worden betaald. Hier is het ding, mijn feeds op sociale media stonden vol met soortgelijke verhalen. Schermafbeeldingen van eilanden die werden geteisterd door gekooide curiosa kwamen vaker voor dan wat dan ook in het spel. Ik ontving zelfs een paar berichten van vrienden die hun eerste reis naar Animal Crossing maakten, en vroeg me af wat ze moesten doen zodra de eerste voortgangspoort in het spel was bereikt. De eerste drie dagen van het New Horizons-verhaal werden gedefinieerd door spelers die probeerden hun hoofd te wikkelen rond de realiteit van het real-time systeem, gepresenteerd in misschien wel de eerlijkste denkbare vorm.
Het is echt grappig. Animal Crossing is altijd een spel geweest dat werd bepaald door zijn vermogen om de voortgang te blokkeren. Er is slechts een eindig aantal dingen dat u op een bepaalde dag haalbaar thuis kunt doen, weg van huis. Het is een spel van geduld, dat weinig meer van je vraagt dan hier en daar een paar uur te investeren en dan voor de dag uit te loggen. We hebben nu niets dan tijd, wat met de lancering van New Horizons te midden van een wereldwijde pandemie. Vreemd genoeg zijn sociale media veel alomtegenwoordiger dan in 2012, toen New Leaf ook werd gelanceerd, dus in plaats van alleen de kisten te dumpen en urenlang vissen te besteden, stroomden spelers naar Twitter, Reddit en zijn soortgenoten om vragen over progressie te stellen, om nog maar te zwijgen over het besluit van Blathers om de langzaamste aannemers in dienst te nemen.
Afbeelding 1 van 2
(Image credit: Nintendo) Afbeelding 2 van 2
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
“Terwijl we ons allemaal vestigen in een leven van zelfisolatie, voelt New Horizons als een broodnodige frisse wind”
Terwijl we ons allemaal vestigen in een leven van zelfisolatie, voelt New Horizons als een broodnodige frisse wind. Animal Crossing is een remedie voor een wereld die lijdt aan gedeelde angst, en het is interessant om te zien hoe dat al tot uiting komt in de game en hoe we er al online over beginnen te praten. Gedurende het hele lanceringsweekend zat elke speler vast te wachten op de opening van het museum. Er is niets dat we kunnen of kunnen doen om dat te veranderen, het duurt net zo lang om het te openen als het doet. Het was een ongelooflijke gedeelde ervaring die veel verder reikte dan de grenzen van onze eilanden en haar inwoners.
Ons wachten tot Blathers het museum in gebruik neemt, is een moment dat zo uniek is voor Animal Crossing dat het pijn doet. We zaten samen vast. En we deelden onze minachting voor een antropomorfe uil ook online samen. Voor een hele generatie Animal Crossing, vooral degenen die nieuw in de serie komen, zal dit zijn wat ze zich herinneren van New Horizons. Voor hen zal Blathers de slechterik zijn, niet Tom Nook, wiens verzoek om een ton kernbronnen om de Nook’s Cranny aan de praat te krijgen volkomen redelijk lijkt in vergelijking met drie volledige dagen wachten op iets dat moet worden afgeleverd.
Vanmorgen stond ik vroeg op, zette koffie en zette New Horizons aan. Het museum werd eindelijk gebouwd en dus verzamelde ik mijn horde verzamelde items en trok ze naar me toe. Ik verwachtte half dat Blathers een pittige opmerking zou maken en dat ik het spel uit protest zou neerleggen. Maar hij was zo opgewonden om mij te zien. Hij had zoveel kennis te delen over elk van de vissen die ik had aangeschaft, en hij trilde met elk insect dat ik presenteerde. En toen het allemaal gezegd en gedaan was, huilde ik een beetje in de vlinderkamer, zo mooi is de museumruimte deze keer. Het wachten waard? Absoluut. Maar je liet me wachten en ervoor werken, Blathers; Ik zal je dat nooit vergeven, niemand van ons zal dat doen.
Op zoek naar meer over Animal Crossing: New Horizons? We hebben een enorme hoeveelheid walkthroughs, tips en meer om u te helpen bij uw nieuwe avontuur bij ons Animal Crossing: New Horizons gids hub.