Het: Hoofdstuk 2 eindigt uitgelegd en hoe het verschilt van het boek van Stephen King

(Afbeelding tegoed: Warner Bros)

Het verhaal van Pennywise en de Loser’s Club is eindelijk ten einde. It: Hoofdstuk 2 markeert het laatste deel in de door Andy Muschietti geregisseerde saga. Hoe is het precies afgelopen? En wat waren de belangrijkste verschillen tussen de It: Hoofdstuk 2-einde en die in het boek? Zoek niet verder, want we hebben hier alle antwoorden. Maar eerst…

Spoilers for the It: Chapter 2 eindigt verderop. Je bent gewaarschuwd…

Nog steeds hier? Dan ben je er getuige van geweest dat de Loser’s Club eindelijk de enge clown Pennywise neerhaalde en de vrede in Derry herstelde. Natuurlijk waren de dingen niet bepaald gemakkelijk voor onze groep, omdat Eddie sterft, en Ritchie en de bende volledig verdrietig achterlaten.

It: Hoofdstuk 2 vertoont veel overeenkomsten met het boek van Stephen King. Net als bij het bronmateriaal begint de film met een haatmisdrijf, waarbij het personage Adrian Mellon in elkaar wordt geslagen en vervolgens wordt vermoord door Pennywise. De Loser’s Club vergeet ook de dreiging van Pennywise na 27 jaar Derry te hebben verlaten, wat in beide gebeurt.

De dingen wijken enigszins af wanneer de Club hun jeugd weer begint te herinneren. In de film laat Mike, die in Derry is gebleven en ze allemaal terug roept (Stanley haalt het niet), de andere bendeleden ertoe om tokens uit hun verleden op te halen, zodat ze het Ritual of ChÜd kunnen voltooien. In het boek loopt de groep allemaal rond Derry, maar alleen zodat ze zich kunnen herinneren wat er met hen is gebeurd, in plaats van artefacten voor het ritueel te verzamelen.

Zodra alle tokens zijn verzameld, waagt de club van Loser de diepte van Derry om het voor de laatste keer op te nemen tegen Pennywise. In de film verslaan ze het nachtmerrieschepsel omdat ze ‘geloven’ dat ze dat kunnen – iets wat de Shokopiwah-stam, die Mike het ritueel van Chüd leerde, nooit deed.

Dit verschilt echter van het bronmateriaal. In het boek, The Loser’s Club – met uitzondering van Mike, omdat hij niet aanwezig is tijdens het laatste gevecht dat in het ziekenhuis is opgenomen door Henry Bowers – voer het ritueel uit en ga dan de Macroverse binnen.

Lees verder  Haunting In Venice's stap naar het bovennatuurlijke is de juiste zet voor de Poirot-serie

Ja, er is iets dat de Macroverse heet, wat een ander bestaansgebied is waar de mystieke schildpad Maturin leeft en waar Pennywise vandaan kwam. De bende waagt zich daar met behulp van de Deadlights – die Beverly een paar minuten in de eerste film bestuurde – in de mond van Pennywise. In de Macroverse praat Bill met de schildpad Maturin, die hem overtuigt om zijn angst voor Pennywise (die de vorm van een spin heeft aangenomen) te overwinnen en het hart van het spectrum te verpletteren. Bill doet dit en de vrede wordt hersteld in Derry.

In de film zien we de groep ook hun angst voor Pennywise overwinnen, maar zonder hulp van een schildpad (er is echter een verwijderde scène met de schildpad). In plaats daarvan komt de groep allemaal samen en krimpt de clown in status totdat ze allemaal zijn hart vastgrijpen en het samen verpletteren. Teamwerk!

Derry, in de film, wordt niet geteisterd door een storm, in tegenstelling tot in het boek waar de stad wordt verwoest door het weer. Er is ook een belangrijk subplot waarin de mishandelende echtgenoot van Beverly en de vrouw van Bill centraal staan ​​en die niet in de film voorkomen. We spraken met regisseur Andy Muschietti over waarom deze verhaallijn uit de film werd weggelaten, en je kunt dat interview hier lezen.

Nog een klein verschil: terwijl Eddie in beide versies sterft, vergaat hij door in de film te worden gespietst en zijn arm in de boeken te worden afgebeten. In de boeken legt de spinvorm van Pennywise ook een lading eieren, die de Loser’s Club vernietigen, maar dit ontbreekt in de film.

We hebben ook met Muschietti gesproken over hoe Stephen King kwam om een ​​cameo te hebben. It: Hoofdstuk 2 is nu in de bioscoop.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.