Guy Pearce praat over Zone 414, onopgemaakt L.A. Confidential vervolg en Mare of Easttown seizoen 2

"Zone Krediet: 23ten/Baird Films/Universeel)

Guy Pearce heeft de handschoen van Hollywood-rollen gelopen. Hij was een leidende man voor Christopher Nolan in Memento, verscheen als de achterbakse Aldrich Killian in Iron Man 3, en heeft een IMDB-pagina vol met een moordenaarsrij van charmeurs, kluizenaars, koningen en kingmakers.

Voor Zone 414, de sci-fi-thriller die nu digitaal te downloaden is, stapt Pearce in meer vertrouwde, geaarde schoenen: die van David, een ex-agent die de ingewanden van de gelijknamige Zone moet induiken om de dochter van een excentriekeling te redden. uitvinder, gespeeld door Travis Fimmel (Vikingen).

Blade Runner- en Cyberpunk-fans zullen zich meteen thuis voelen in de neonkleurige, android-gevulde straten. Met de mensachtige robot Matilda (Matilda Anna Ingrid Lutz) als zijn gids, wil Zone 414 naast zijn sci-fi voorouders staan ​​met een verschroeiend moderne boodschap over verloren verbinding en de gevaren van technologie.

GameMe+ ging onlangs met Pearce zitten om niet alleen de belangrijkste thema’s en zijn gedachten rond Zone 414 te bespreken, maar ook om verder in zijn carrière te duiken, inclusief waarom het L.A. Confidential-vervolg nooit van de grond kwam en zijn toekomst voor Mare of Easttown. De onderstaande Q&A is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

GR: Wat trok je aan in het project en, meer specifiek, de wereld van Zone 414?

Pearce: Een paar dingen: dit hele idee dat technologie zo snel vordert en vordert dat we mogelijk een punt kunnen bereiken waarop we een relatie kunnen hebben met niet-mensen.

Het idee dat deze technologie dat punt zou kunnen bereiken, is sowieso fascinerend. Maar wat mij aantrekt is menselijk gedrag, menselijke psychologie, de emotionele verhalen binnen de mensen die in het verhaal zitten.

Het personage van Matilda [Anna Ingrid Lutz] [Jane] is vermoedelijk een gevoelloze androïde die begint te voelen en mijn personage, David, doet zijn best om niet te voelen. Het is een soort samenkomen van die twee perspectieven. Ik vond het gewoon mooi geschreven. Ik vond dat het vrij grote thema’s had met betrekking tot identiteit en de menselijke natuur, maar het had ook een mooie intimiteit.

Ik ben altijd veel meer geïnteresseerd in films die de kleine dingen nemen en ze groot laten voelen in plaats van alles een spektakel te maken. Er komt een punt waarop ik gewoon naar een vuurwerkshow kijk als ik naar iets kijk dat te groot is omwille van het. Dit had dus iets lieflijks, intiems en delicaats. Ik dacht dat het script van Brian [Edward Hill] daar heel goed mee omging.

Lees verder  Indie -horrorfilms maken golven aan de kassa

Ik denk vanwege de thema’s, vanwege het genre, vanwege de setting – het wordt een film die wordt vergeleken met klassiekers als Blade Runner, The Matrix en andere inzendingen in die sci-fi-canon. Voelde je die aanwezigheid op de set en zelfs de druk om iets anders te doen met Zone 414?

Het is grappig omdat ik nooit echt ben opgegroeid met het kijken naar sciencefictionfilms. Degenen die bij me bleven – zoals Blade Runner – waren we ons bewust van. Maar ik denk dat als je ergens aan begint, je de originaliteit steeds meer voelt. Ik heb de neiging om andere films te vergeten, misschien in mijn nadeel.

Je moet je bewust zijn van degenen die je zijn voorgegaan. Ik weet dat mensen een beetje verwijzen naar Blade Runner als ze over deze film praten – ik weet niet precies waarom. Ik wil niet dat het een zorg is. Het is een fijne lijn waar mensen naar klassiekers kunnen verwijzen en het is geweldig om deel uit te maken, zoals je zegt, van die canon. Maar tegelijkertijd wil je niet op de rug springen om jezelf een eerlijke kans te geven.

Ik heb Blade Runner al heel lang niet meer gezien, dus ik weet het niet echt goed genoeg om te weten of we op de tenen lopen.

Het is meer een geval dat je op de schouders van die films zit, je bouwt er bovenop

Ik denk dat dat klopt. Als wat je ook maakt nog steeds een gevoel van originaliteit heeft, nog steeds een gevoel van iets unieks heeft, dan is dat geweldig. Waar films vallen is waar ze niet genoeg op eigen benen staan. Dus ze zien er gewoon uit alsof ze zijn gestolen en dat je te veel hebt geleend.

Als je een acteur in een film bent, is het de filmmaker die de film maakt. Jij als acteur maakt er gewoon deel van uit. Op een bepaald niveau heb ik de neiging om een ​​deel van de verantwoordelijkheid daarvoor over te laten aan de filmmaker.

Ik zeg zeker nee tegen films als ze afgeleid zijn of niet erg origineel. Maar als ik aan boord ben, denk ik dat het zijn eigen gevoel voor originaliteit heeft.

Dus ik voelde niet echt een verantwoordelijkheidsgevoel – ik voelde gewoon een gevoel van verantwoordelijkheid voor de film.

Lees verder  The Exorcist: Believer regisseur over de "magische ervaring" van het werken met Ellen Burstyn

"Zone

Krediet: 23ten/Baird Films/Universeel)

De beste sci-fi weerspiegelt vaak de wereld om ons heen – wat denkt u dat Zone 414 te zeggen heeft?

Terug naar technologie: de kwestie van technologie versus menselijkheid. Het feit dat je naar een groep mensen kunt kijken die samen in de bus staan ​​en helemaal geen verbinding met elkaar hebben, gaat naar hun telefoon. Dat heeft iets van nature triest, dat is jammer. Is dit onvermijdelijkheid? Dat wij als een soort vlezige, onafhankelijke [en] creatieve wezens eigenlijk liever zouden vertrouwen op iets meer concreets, zoals technologie.

In zekere zin kijkt het daar naar. Het gevecht dat Matilda’s personage in de film voert, is: ‘Ik voel dingen, ik wil ze voelen, maar ik wil ze ook niet voelen’. Ik zou graag denken dat wij als menselijk ras echt zouden kunnen leren vrede te hebben met onze eigen interne reizen in plaats van ernaar te kijken ervan afgeleid te worden.

Deze film roept slechts een paar van die dingen op – ik weet niet of het een antwoord geeft!

Er zijn onlangs berichten verschenen dat er een L.A. Confidential-vervolg in de maak zou zijn met jezelf, Russell Crowe en Chadwick Boseman. Wist je iets over dat project en hoe het op het origineel volgde?

We begonnen gesprekken te voeren met [L.A. Vertrouwelijk regisseur en co-schrijver] Curtis Hanson en met James Ellroy enkele jaren geleden over de vraag of we een soort vervolg zouden kunnen doen.

In de boekentrilogie krijgt dat verhaal een vervolg. Er werd gesproken over de vraag of we iets nieuws zouden creëren, eigenlijk tien jaar later. 1963. Het ging nergens heen. Het bleek gewoon te duur of te moeilijk te zijn.

Ik weet niet zeker wat de connectie met Chadwick Boseman was. Zijn naam werd destijds nooit ter sprake gebracht. Maar er was wat gerommel in het kamp dat wegging.

Het is ongelukkig. Ik was opgewonden bij het vooruitzicht dat we deze personages op een dag opnieuw zouden kunnen bezoeken.

"Russell

Krediet: Warner Bros.

Kate Winslet zei dat er zeer, zeer vroege gesprekken zijn over een tweede seizoen van Mare of Easttown. Denk je dat jouw personage zelfs in dat tweede seizoen past?

Ik denk alleen dat hij dat kon omdat hij zo’n aparte entiteit was in relatie tot het eerste seizoen. Je zou echter voorzichtig willen zijn. Er was iets geweldigs aan het feit dat [Richard] een echte afleiding was van het leven van [Mare]. Lukt dat weer?

Lees verder  M3GAN -regisseur praat over het ontwerpen van een nieuw horror -icoon, verkent verdriet door absurditeit en de ambitieuze VFX van de film

Het is levensecht op een manier waarop mensen in en uit je leven kunnen komen en ze komen niet altijd weer terug.

Het is moeilijk te zeggen totdat ik iets geschreven zie, om eerlijk te zijn. Ik wil niet zeggen dat het beter is om met rust te laten, omdat er misschien scripts opduiken en ik zou kunnen zeggen: ‘Deze zijn fantastisch!’

Uit mijn hoofd is er iets geweldigs aan hoe hij gewoon in haar leven komt en dan weggaat. Het stelt haar echt in staat om te onthouden dat ze kan liefhebben en dat ze haar eigen persoonlijke leven mag hebben, los van de werklast waar ze onder begraven ligt. Ik had het gevoel dat dat het doel van Richard was.

Natuurlijk zou ik nooit nee zeggen als Kate Winslet me opbelde en zei: kom en doe dit met mij. Ik kan me op dit moment niet voorstellen wat dat is. Het is dat weer, of een soort huiselijk geluk. Wie weet? Ik weet dat de show erg populair was en daarom is het vaak nodig om hem in een tweede serie opnieuw te bekijken. Of Richard dat moet zijn, weet ik niet zeker. Dat zou ik echter zeker willen zijn. Het was leuk!

Wat volgt er voor jou?

Ik heb net een paar films gemaakt. Ik heb net een film gemaakt genaamd Memory met Liam Neeson in Bulgarije. Het speelde zich af in de grens tussen Texas en Mexico. Het is een remake van een Belgische film genaamd The Memory of a Killer.

Ik heb dat net gedaan en, nog recenter, heb ik zojuist een film gemaakt genaamd The Infernal Machine, geschreven en geregisseerd door Andrew Hunt. Het is een fantastisch verhaal over een kluizenaarschrijver. Grappig genoeg, toen Andrew Mare of Easttown zag, zei hij: ‘Oh nee, je speelt een man die 25 jaar geleden een boek schreef.’

Het is een heel, heel ander verhaal [en] een heel, heel ander personage. Een zeer intense, bijna Memento-achtige implosie van iemands innerlijke leven. Dat was fantastisch. Dat hebben we pas een maand geleden afgerond.

Zone 414 is nu beschikbaar als digitale download. Bekijk de beste sci-fi-films die ooit zijn gemaakt voor meer informatie over het genre.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.