Final Fantasy 16 is een eerbetoon aan de geschiedenis die het achterlaat, en is des te beter voor

Als Final Fantasy 16’s Combat is wat een nieuwe weg inslaat voor de serie, is het het verhaal dat het in het verleden geworteld houdt. Weg is de machines geboren uit magie die routinematig in de serie verschijnt na de zesde inzending, en in plaats daarvan is een meer geconcentreerde focus op de middeleeuwse fantasieën van de Famicom -games die sindsdien alleen periodiek zijn verschenen.

Final Fantasy 16 speelt zich af in een door oorlog verscheurde land waar allianties tussen koninkrijken ongemakkelijk zijn en verraad voor politiek voordeel snel is, hoewel het echte conflict dat het verhaal drijft een innerlijke is die wordt veroorzaakt door het gevoel van toewijding van een jonge toewijding aan hun broer of zus.

Vergelijkingen met Game of Thrones zijn verleidelijk in de vroegste uren van het spel, hoewel de drang snel voorbijgaat. Producent Naoki Yoshida heeft eerder het werk van George R.R. Martin geprezen, hoewel het op grotere tijd heeft gesproken over een andere Square Enix -alumni in Yasumi Matsuno die ook inspiratie is uit de middeleeuwse geschiedenis – je zult veel fan -chatter vinden over de links tussen Game of Thrones, finale, finale Fantasietactieken en een berucht conflict in de Engelse geschiedenis bekend als The War of the Roses als je voor extra lezing zorgt.

Hoewel het gebruik van hetzelfde put voor inspiratie leidt tot Final Fantasy 16 die al vroeg weinig verhalende verrassingen biedt, is het begin van de reis gevuld met zoveel spektakel en kameraadschap dat het moeilijk is om niet mee te gaan voor de rit.

War of the Rosefields

"FF16"

(Afbeelding Credit: Square Enix)

We openen met een Titanic Eikon -gevechtsset te midden van de lucht, niet anders dan wat je hebt gezien in de marketing, hoewel het de filmische pauzes in de actie op de grond zijn die een empyreal -avontuur plaagt waar ik niet kan wachten om meer van te ervaren.

Een vroege missie ziet een frisse Clive samenvoegen met twee soldaten die hem door een expeditie begeleiden om te jagen op verkleinende kabouter, al snel onderbroken door een gigantisch monster dat je zult herkennen aan eerdere Final Fantasy-games. “Shit!” Eén soldaat balg voordat hij in de melee breekt in de Melee Cast Clive in knop-prompt-actiescènes die uiteindelijk het beest zien gedood. De bijbehorende soldaten zijn aanwezig om te helpen met de gevechten tussen die momenten en bieden de vreemde observatie over aanvalspatronen, hoewel ze ze zien gutsen over Clive’s natte werk tijdens een banket na de missie die een gezond gevoel van kameraadschap afdicht. Het is een kleine vreugde, maar Final Fantasy 16 lijkt ermee gevuld. Ik hoop de personages en plot te zien evolueren naar iets meer zelf, hoewel de chemie tussen elk getoonde personage me heeft opgewonden om te zien waar het allemaal heen gaat.

Lees verder  Ik heb Ghostrunner 2 gespeeld en was helemaal slecht in het hardlopen

De sidequests die tijdens mijn tijd met Final Fantasy 16 worden aangeboden, zijn er maar weinig, hoewel ze de stemming van de inwoners van Valisthea kunnen benadrukken. Eén taak ziet Clive voedsel serveren voor verschoppelingen die zijn geschenk delen, verrast om een ​​gemeente te zien behandelen. Een andere boodschap laat de hoofdrolspeler een pakket leveren voor iemand die helemaal niet veel aan zijn vermogen denkt. Fysiek doe je weinig meer dan iets van A naar B nemen, hoewel het zien van Clive interactie met de wereld en het met hem biedt context aan Valisthea dat mijn nieuwsgierigheid helpt om er meer van te zien.

Eikon may huilen

"Odin's

(Afbeelding Credit: Square Enix)

De gevecht blijft het grootste vertrek van Final Fantasy 16 uit de serie. In plaats van Final Fantasy 7 Remake’s benadering van de integratie van een mix van turn-based en realtime gevechten te integreren, verwijdert FF16 zichzelf uit de traditie. Clive vecht zelden alleen, hoewel elke bondgenoot op het slagveld naar hun eigen melodie marcheert, behalve Torgal, die kan worden geboden. Met de focus kun je je concentreren op het samenvoegen van combo’s die doen denken aan gevechtsregisseur Ryota Suzuki’s werk aan Capcom’s Devil May Cry. Clive begint het spel met de zegen van de Phoenix en geeft toegang tot verschillende bewegingen, zoals een die je naar een vijand trekt. Het ontsluiten van de volgende Eikon’s zegen, verandert echter dat het bevel in een dat de vijand naar u toe brengt. Door te schakelen tussen die vaardigheidssets kan meteen worden gedaan, wat leidt tot eindeloze bevredigende combo -mogelijkheden terwijl je in een vijand steekt en ze in de lucht slaat voordat je ze terug naar de aarde brengt.

Ook de uitrusting is ook gestroomlijnd. Wapens en andere items-influencing-items zijn er nog steeds, hoewel niet naar het aantal eerdere Final Fantasy-vermeldingen. Het kan moeilijk zijn om de tactische vloeibaarheid niet te missen en de flexibiliteit op te bouwen van voorbijgegaan games, hoewel Final Fantasy 16 erin slaagt iets te creëren dat het spektakel en het gevoel van avontuur wordt aangeboden, terwijl iets meer benaderbaar is voor een breder publiek dat het misschien heeft doorstaan door anders.

Lees verder  Atomic Heart is nu op Xbox Game Pass

Final Fantasy 16 zou de aantrekkingskracht van de serie kunnen verbreden door middel van gevechten en tegelijkertijd een verhaal leveren dat vastlegt wat diehard -fans leuk vinden aan de oudere games. Of Square Enix kan verheffen of voortbouwen op gameplay -ideeën die we eerder hebben gezien, kunnen echter pas na de lancering worden beantwoord. Waar Final Fantasy 16 uiteindelijk terechtkomt, lijkt Square Enix’s Next als een avontuur dat het waard is om te nemen.

Dit is een speciale versie die is gemaakt voor media om te ervaren, en de inhoud kan verschillen van de definitieve versie.

Frenk Rodriguez
Hallo, mijn naam is Frenk Rodriguez. Ik ben een ervaren schrijver met een sterk vermogen om duidelijk en effectief te communiceren via mijn schrijven. Ik heb een diepgaande kennis van de game-industrie, en ik blijf op de hoogte van de nieuwste trends en technologieën. Ik ben detailgericht en kan games nauwkeurig analyseren en evalueren, en ik benader mijn werk met objectiviteit en eerlijkheid. Ik breng ook een creatief en innovatief perspectief in mijn schrijven en analyseren, wat helpt om mijn gidsen en recensies boeiend en interessant te maken voor de lezers. Dankzij deze kwaliteiten ben ik een betrouwbare bron van informatie en inzichten in de game-industrie geworden.