(Afbeelding tegoed: BioWare)
De beste openingen van videogames zijn degenen die het podium zo goed bepalen, je moet gewoon doorgaan met spelen om te zien wat er gebeurt na de openingscredits.
Meestal werken de beste openingen van videogames om snel een plaats, hoofdrolspeler en problemen vast te stellen. Als de eerste paar minuten van een videogame je niet pakken of je in het diepe gooien op een manier die je desoriënteert, speel je misschien niet veel langer meer – daarom kunnen openingen zo belangrijk zijn. Of de ontwikkelaar ervoor kiest om je meteen in actie te brengen of je langzaam laat kennismaken met een gamewereld om de sfeer te bepalen, het openen van videogames kan een game maken of breken.
We hebben de beste openingen van videogames aller tijden verzameld, van het grimmig trieste The Last of Us, tot de overweldigende wildheid van Star Wars: The Force Unleashed, tot de schoonheid van The Legend of Zelda: Breath of the Wild.
Mass Effect 2
(Afbeelding tegoed: BioWare)
De opening van Mass Effect 2 schokte me tijdens mijn eerste playthrough – en ik ben zeker niet de enige. In eerste instantie lijkt het de opening van een actiefilm uit de jaren 90, terwijl de bemanning van de Normandy druk bezig is met het bespreken van een recente buitenaardse aanval. Maar dan verschijnen die buitenaardse wezens in de ruimte net voor Normandië en schieten ze op het schip, waardoor een van de meest iconische beelden van de Mass Effect-trilogie wordt opgeblazen.
Jij als commandant Shepard moet proberen je bemanning in veiligheid te brengen terwijl het schip om je heen uiteenvalt, wat leidt tot een van de meest ontzagwekkende momenten in de hele trilogie. Als je door een deel van het schip loopt dat is vernietigd en is blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, valt het geluid weg en hoor je alleen Shepard’s ademhaling door hun ruimtepak. Kort daarna wordt Shepard door een ontploffing de ruimte in raast, wanhopig naar hun ruimtepak grijpend terwijl hun zuurstof opraakt. Cue de credits. Ja, het is zo intens.
Geest van Tsushima
Krediet: Sucker Punch
De opening van Ghost of Tsushima begint met het klikken van enkele tientallen vlaggen die in de wind zwaaien terwijl het geluid van voetstappen van zowel mens als paard weerklinkt. De hoofdpersoon, Jin Sakai, zet het toneel op en vertelt ons dat het Mongoolse rijk zijn huis binnenvalt. Acht samoerai nemen het op tegen duizenden soldaten in een schokkend brute strijd. Ghost of Tsushima is niet bang om te laten zien dat de goeden in hun reet worden geduwd door de slechteriken, dat is zeker.
Vuurbommen regenen om je heen terwijl je te paard rijdt en talloze andere kleine gevechten doorstaat voordat je van je paard wordt geslagen. Net zoals het lijkt alsof het gevecht voorbij is en de Mongolen hebben gewonnen, ga je verder en vecht je je een weg door meer soldaten. Het einde van deze scène zal je choqueren, want Jin wordt hardhandig opzij geslagen door weer een nieuwe vuurbal en valt flauw voordat hij de kans krijgt om zijn oom te redden. Het is een schokkend anticlimax moment voor de held, een moment dat Jin helpt op een reis voor wraak en verlossing.
God of War 3
(Afbeelding tegoed: Sony)
Het is Gods versus Titans in de epische openingsscène van God of War 3. Terwijl Zeus de oorsprong en het belang van de berg Olympus uitlegt in een voice-over die bedoeld is om de goden te verenigen, veegt de camera door beelden die zijn verhaal weerspiegelen voordat hij een berghelling opstijgt. Er zijn Titanen die gestaag die berghelling beklimmen, hun gigantische handen grijpen handgrepen, rotsen vallen om hen heen – en op de top van die berg wachten de goden.
Natuurlijk is Kratos erbij betrokken en belooft hij de vernietiging van OIympus met zich mee te brengen. Terwijl de soldaten en medegoden van Zeus van de top van de berg Olympus vallen, neem jij de controle over. En net als je denkt dat Kratos op een richel staat, realiseer je je dat hij op de schouder van een gigantische Titan zit. De enorme omvang van de opener van God of War 3 is genoeg om je sprakeloos te maken – en vanaf daar wordt het alleen maar grootser.
BioShock
(Afbeelding tegoed: 2K)
BioShock wordt grotendeels vereerd dankzij de instelling. Rapture is een wereld die zijn haken in je krijgt, een wereld die doordrenkt is van wanhoop en verdorvenheid. De introductie tot die wereld is er een die alle typische vroege gameplay-elementen (zoals tutorials of gebruikersinterface) weghaalt, zodat je kunt kijken terwijl je vliegtuig in de Atlantische Oceaan neerstort. Dan, als de titelkaart verschijnt en het geschreeuw van passagiers weerklinkt, zwem jij (als de hoofdpersoon, Jack) naar een vuurtoren, waarin zich een bathysphere bevindt (zoals een onderzeeër met een lift). Terwijl je afdaalt in de diepten van de oceaan, bepaalt een korte voice-over van antagonist Andrew Ryan de creatie van de stad die je gaat zien.
Zelfs na die opzet is het onmogelijk om niet helemaal onder de indruk te zijn van Rapture, een art-decostad badend in kunstmatig neonlicht en de griezelige gloed van de ondoorzichtige oceaan. Wat de sfeer in openers van videogames betreft, is BioShock het beste van het beste.
Assassin’s Creed 2
(Afbeelding tegoed: Ubisoft)
Niemand wist hoe Ubisoft het baanbrekende Assassin’s Creed zou opvolgen, maar wanneer het vervolg begint met Demond Miles die uit Abstergo breekt, weet je dat het snel pittig gaat worden. Wanneer Desmond een nieuwe Animus betreedt om in de herinneringen van een andere voorouder te duiken, vindt er een bizar korte gebeurtenis plaats wanneer hij het lichaam van een baby bewoont. Dat is ‘baby Ezio Auditore da Firenze, voor jou, de hoofdpersoon van Assassin’s Creed 2.
De opening flitst terug naar Desmond voordat je terugvalt in het nu volwassen lichaam van Ezio, waardoor je de kans krijgt om jezelf opnieuw vertrouwd te maken met het besturingsschema van de game in een schitterende scène. In die scène racen Ezio en zijn broer over de daken van Renaissance Italië in een adembenemend moment. En wanneer je de top van het hoogste gebouw in de omgeving bereikt, krijgen we die Assassin’s Creed bird’s eye money shot als een prachtige score opzwelt en de titel binnenrolt. Che bellissimo.
De laatste van ons
Krediet: ondeugende hond
The Last of Us heeft een van die game-openers waar je iedereen over wilt vertellen, vooral mensen die geen videogames spelen. De openingsscène van The Last of Us heeft het tempo van een topfilm en de emotionele onderbuik die normaal gesproken voorbehouden is aan prestige-tv. Het blijft bij je lang nadat de titelkaart verschijnt, en blijft tot ver in het spel bestaan. Sterker nog, ik denk nog steeds aan de opening van The Last of Us, jaren nadat ik het voor het eerst heb meegemaakt.
Het begint onschuldig genoeg, met een vader genaamd Joel en zijn dochter, Sarah. Sarah blijft laat op om haar vader een gelukkige verjaardag te wensen, en terwijl hij haar lief naar haar kamer brengt, speelt Joel’s leidmotief. Het scherm wordt zwart en je kunt niet anders dan denken: “Goh, deze game wordt gezond.” Dat is het natuurlijk niet, want het wordt al snel duidelijk dat Sarah wakker wordt door de rinkelende telefoon. Het is oom Tommy, en hij moet met Joel praten omdat er iets raars aan de hand is. Dat er iets raars de straat opgaat, en de rest van de openingsscène vindt in razend tempo plaats terwijl de familie probeert de horde te ontvluchten. Het hartverscheurende einde – waar Joel en zijn dochter worden beschoten door bewakers die denken dat ze besmet zijn – is genoeg om je misselijk te maken. Zo, mijn vrienden, trek je mensen naar binnen.
Star Wars de kracht ontketend
Krediet: LucasArts/Activision/THQ)
Ik herinner me de eerste keer dat ik The Force Unleashed opstartte. Ik ging volledig blind naar binnen, alleen wetende dat het een nieuwe Star Wars-videogame was en dat het waarschijnlijk slecht zou worden. De bekende Star Wars-crawl vormt het toneel voordat de camera naar verschillende Star Destroyers gaat die een planeet naderen. Terwijl kleinere schepen op het oppervlak van de planeet landen, gaan de deuren open om de golvende zwarte gewaden van Darth Vader te onthullen. Zijn beademing ondersteunde ademhaling echoot, en voordat je zelfs maar de kans hebt om zijn betrokkenheid bij het spel te verwerken, krijg je de kans om hem onder controle te krijgen.
En hoo boy, is hij overmeesterd als hel, arme Wookies rondslingeren als ragdolls en een malafide Jedi met overgave dwingen. Het is een fantastische manier om het toneel te vormen voor het verhaal van Vaders leerling Starkiller.
Skyrim
(Afbeelding tegoed: Bethesda)
Bethesda wist dat Elder Scrolls-fans klaar waren voor draken, dus gaven ze ons op spectaculaire wijze draken. De opening van Skyrim is nu het spul van een internetlegende en biedt het afgelopen decennium een gestage stroom van memes. Maar stel je voor hoe het was om de Skyrim voor het eerst te zien openen?
Je wordt wakker op een kar met andere rebellen die op weg zijn naar hun executie, dus het ziet er niet al te best uit. Als je ziet hoe een van hen zijn hoofd wordt afgehakt, begint het er nog erger uit te zien. Maar als je knielt voor de man die op het punt staat je hoofd van je nek te scheiden, verschijnt er een draak op het dak van het nabijgelegen gebouw en begint alles te verwoesten. Wat geweldig is aan deze scène is het perspectief – Skyrim laat je je eerste in-game draak zien vanuit het gekantelde uitkijkpunt van een persoon die op het punt staat te worden onthoofd. Het is een briljant stukje cinematografie, gevolgd door een waanzinnige sprint om te ontsnappen aan het pittige drakenvuur.
The Legend of Zelda: Breath of the Wild
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Een eenvoudig zwart titelscherm verandert in een lichtstraal die zich uitbreidt tot meer stralen, met een verre stem die je smeekt om je ogen te openen. Natuurlijk is het Zelda, en natuurlijk ben jij Link, maar als je je ogen opent en een bizar, met sterrenbeelden bedekt plafond ziet, voel je je opgewonden. Fans hebben tenslotte lang gewacht op The Legend of Zelda: Breath of the Wild, en de opening is niet voor niets iconisch.
Terwijl Link langzaam ontwaakt en zijn omgeving in zich opneemt, zullen de beelden je verbazen. Gloeiende blauwe lichten en kronkelende ranken van architectuur zijn overal om je heen – maar het is wat er gebeurt nadat je de kamer van je slaap verlaat dat je echt versteld zult staan. Pak je Sheikah Slate, trek wat kleren aan en kom tevoorschijn in een verblindend heldere Hyrule. Terwijl je je een weg baant naar de top van de piek en de muziek aanzwelt met je bewegingen, zou je moeilijk een droge ogen in huis kunnen vinden tegen de tijd dat de titelkaart verschijnt.
Marvel’s Spider-Man
(Afbeelding tegoed: Sony)
Superheldenvideogames zijn er om spelers de kans te geven zich hun favoriete stripboekpersonages te voelen, en het team achter Marvel’s Spider-Man begreep de opdracht duidelijk. De camera draait over Peter Parker’s kamer, die fascinerende details bevat, zoals familiefoto’s, een gebarsten laptopscherm, een worstelende kamerplant en doodles voor Spidey-Suit-ideeën. Dan zien we Peter, liggend in bed, luisterend naar de NYPD-radioscanner voor iets sappigs. De scanner levert bijna meteen aan, en Peter haast zich door zijn ochtendroutine voordat hij uit het raam de stad in springt.
Net als je denkt dat dit een prachtig filmpje gaat worden, krijg je de touwtjes in handen en kun je Spider-Man besturen terwijl hij ronddraait en tussen gebouwen handelt. Je krijgt een bliksemsnelle tutorial over sommige bedieningselementen en een kijkje in een levensstijl die in het midden is opgesplitst: de ene kant is een “normaal” leven met rekeningen en een baan voor volwassenen, aan de andere kant een leven waarin je geconfronteerd met gewapende handlangers in het midden van Times Square. Het is op zoveel manieren iconisch en een absoluut fantastische manier om meteen in een game te springen.
Bekijk de beste games van 2021 (tot nu toe).