De beste N64-games aller tijden

(Afbeelding tegoed: Nintendo) Pagina 1 van 2: Pagina 1

• Pagina 1
• Pagina 2

De Nintendo 64 leidde Nintendo door een lastige overgangsperiode in de bredere gamingindustrie en deed veel voor het prestige van het bedrijf. De SNES had tijdloze klassiekers geleverd, maar het zou de taak van de N64 zijn om het bedrijf na de 16-bits grafische dagen in de wereld van 3D-werelden te vervoeren. Dit opende de mogelijkheid voor Nintendo’s franchises om de manier waarop we games spelen met de meest iconische videogamekarakters in de geschiedenis te heroverwegen. En door een wonder, leverde het opnieuw introduceren van Mario, Zelda en Pokemon als veelhoekige personages enkele van de meest geliefde games op die ooit zijn gezien. En we hebben zelfs de klassiekers van derden die naar de console kwamen niet aangeraakt. Als je op zoek bent naar de beste games om te spelen op je goofy, driehandige controller, hier is onze countdown van de top 25 N64-games die er zijn.

25. Tetrisphere

Tegenwoordig is elk nieuw Tetris-spel dat wordt uitgebracht, gevestigd in de comfortabele groef van het voorzichtig bijwerken van de kerngameplay, met enkele die echt de formule uitdagen – afgezien van Tetris 99 natuurlijk. Niet zo met deze inventieve draai aan de Tetris-formule, die helaas nooit genoeg spelers aansloeg om een ​​vervolg te krijgen. De puzzelgameplay gaat helemaal over het zoeken en verkennen van de meerdere lagen van een bol om de beste plek te vinden om een ​​stuk te laten vallen en een gebied vrij te maken. Het bracht Tetris in drie dimensies op een manier die sindsdien niet meer is gedaan. Andere puzzelspellen voor N64 zijn misschien een beetje “beter”, maar geen enkele is zo speciaal als Tetrisphere.

24. Pokemon Snap

Een van de meer inventieve Pokemon-spin-offs, Pokemon Snap’s gimmick van een first-person fotografische reis door een Pokemon-rijke wereld maakte het concept van de franchise reëler dan ooit. Kortom, het spel is een virtuele pretparkrit waarbij Pokemon naar je uit springt, hoewel je een beetje moet werken om enkele van de zeldzamere te laten verschijnen en je in staat te stellen ze op celluloid te vangen. Het kwam precies op het juiste moment toen Poke-koorts zijn hoogtepunt bereikte, en tot op de dag van vandaag is het een van de best uitziende Pokemon-spellen. Verwerp het niet alleen vanwege het schattige concept of de lichte gameplay-eisen. Geef je over aan de schoonheid van de wereld van Pokemon!

23. Kirby 64: The Crystal Shards

Kirby kwam laat opdagen voor het N64-feest toen Kirby 64 in 2000 de console raakte, maar degenen die nog steeds het systeem bezaten, kregen een schattige traktatie. Het bracht de traditionele Kirby-stijl naar het systeem en experimenteerde op interessante manieren met de formule. De 2D-attributen werden vervangen door 2.5D veelhoekige visuals, terwijl Kirby’s verbeterde kopieermogelijkheid het voor Kirby mogelijk maakte om krachten en vaardigheden van de mensen die hij slikte te combineren. Voeg daar nog enkele interessante minigames en de gebruikelijke Kirby-charme aan toe en je hebt nog een memorabele vermelding in de klassieke serie.

22. Pokemon Puzzle League

Japanofiele puristen kunnen jammeren en klagen om Nintendo’s geliefde Panel de Pon bezoedeld te zien met een heleboel vreemde Pokemon-raambekledingen … maar voor de andere 95% van jullie is hier een geweldig puzzelspel vol met Ash Ketchum-intermezzo’s. Zoals de cosmetische component van de game – afkomstig van de toen blockbusting Pokemon-anime – zal bevestigen, is dit een pakket ontworpen met casual en jongere spelers in gedachten. Tegen de tijd dat je de basis onder de knie hebt, is er nog steeds een aantal uitdagende puzzelspel en het blijft een geweldige instelling voor cross-generaties multiplayer matchups.

21. Zonde en straf

In vergelijking met de SNES en NES waren er niet veel geweldige N64-games die Amerika niet haalden. Maar van al degenen die dat deden, was zonde en straf de beste. En toen de game eindelijk op de Wii Virtual Console werd uitgebracht, konden we eindelijk de on-rails shooter in al zijn explosieve glorie waarderen. Niet in tegenstelling tot de latere invoer Star Fox, neemt Sin and Punishment je mee door auto-scrolling stadia met honderden vijanden om stuk te gaan. Het vergde ook Treasure’s unieke benadering van game-ontwerp en koppelde het aan de kenmerkende polish van Nintendo. Dat maakt het, samen met zijn ongebruikelijke kunst en verhaal, meer dan waard om te worden herinnerd als een van de 64-bits grootheden.

20. Diddy Kong Racing

Tegen de tijd dat de 32/64-bit generatie rond rolde, was het kartgenre in volle gang, zoals elke Muppet, Smurf en Flintstone in hun eigen racer speelde. Slechts enkelen onderscheiden zich van de menigte, maar Diddy Kong en zijn cavalcade van harige vrienden hebben uiteindelijk een manier gevonden om uit de mal te ontsnappen. In plaats van alleen genoegen te nemen met karts, heeft Diddy Kong Racing vliegtuigen en hovercrafts aan de mix toegevoegd, met meerlagige racebanen die zijn gemaakt voor alle verschillende voertuigen. Hoewel het racen misschien niet zo evenwichtig aanvoelde als in Mario Kart, slaagde Diddy er toch in de karting grootheid te bereiken.

19. Jet Force Gemini

Hoewel Rare bekend staat om GoldenEye en Banjo-Kazooie, heeft het tijdens de N64-generatie ook een nieuwe franchise opgeleverd – een die in wezen halverwege zijn twee andere populaire games ligt. Jet Force Gemini had dezelfde focus op verkenning en verzameling als de Banjo-spellen, maar bracht ook iets met zich dat noch Banjo noch Kazooie ooit zou hebben gebruikt: geweren. JFG was in de eerste plaats een schietspel, en wat een schietspel was het. Het was ongelooflijk bevredigend om rond de buitenaardse planeet te reizen en slechteriken uit elkaar te blazen terwijl ze schattige tribale wezens redden (of hun hoofden afschieten, zoals we wisten te doen). De coöperatie van de game was ook fantastisch, zelfs als deze niet zo gedetailleerd was als in sommige andere games. Afgezien daarvan was originaliteit echter het spel dat vele anderen niet hadden. Er zijn gewoon niet veel games zoals Jet Force Gemini, en dat is verdomd jammer.

18. F-Zero X

De N64 had een behoorlijk aandeel racegames, inclusief de perfect acceptabele Cruisin’-games en -items in de Ridge Racer-serie, maar geen daarvan had het concept van snelheid zoals F-Zero X. Dit vervolg bracht de concepten van het originele SNES in 3D met pulserende stijl. Destijds klopten sommigen het voor zijn grafische weergave, maar de ontwikkelaars kozen ervoor polygonen op te offeren voor zijdezachte 60 frames per seconde snelheid. Het was de juiste keuze, omdat hersensmelting de kern vormt van wat F-Zero tot een geliefde franchise maakt. Als je geen fan was, is dat alleen omdat je het niet kon bijhouden.

17. Mario-feest

Mario Party- en partygames lijken in het algemeen nu misschien nogal muf, maar denk terug aan een tijd voordat het genre ongelooflijk oververzadigd was. Stel je voor dat het concept van vier vrienden die een bordspel op je tv speelden ongelooflijk leuk en nieuw was. Daarom staat Mario Party op de lijst. Bijna alle beste N64-games omarmden de vier controllerpoorten van het systeem en Mario Party deed het spectaculair. De variëteit aan minigames trok ons ​​steeds weer terug voor nog een game, net als de tevredenheid om onze vriend uit hun zuurverdiende sterren te schroeven. Natuurlijk, een paar uitdagingen hebben misschien de huid van je handen gescheurd, maar dat was gewoon een ander voorbeeld van onze toewijding om te winnen.

16. Mystieke Ninja met Goemon in de hoofdrol

Mystieke Ninja was absoluut belachelijk. Goemon en zijn ninjavrienden waren op zoek naar buitenaardse dansers om Japan niet met een gigantische laserstraal te laten schieten. Deze laser zou het land echter niet vernietigen – het zou het in een gigantisch podium veranderen en alle Japanse mensen in dansers veranderen. JEP. En terwijl dit soort verhaal vreselijk kan worden verpest, heeft Mystical Ninja het voor elkaar gekregen, met hilarische personages en een geweldige stijl. Al deze geweldige stijl zou verloren zijn gegaan als de gameplay niet sterk was, en gelukkig wel. Goemons 3D-wereld was geweldig om te verkennen en schakelen tussen ninja’s zorgde voor een aantal geweldige gameplay-mogelijkheden.

15. Oogst van het lichaam

Geloof het of niet, Body Harvest is eigenlijk een prequel voor GTA 3. Het werd ontwikkeld door DMA Design, hetzelfde bedrijf dat uiteindelijk Rockstar North zou worden en de industrie opnieuw zou definiëren. Maar eerst moest het een spel maken over gigantische bugs. Body Harvest was een van de weinige in het westen ontwikkelde N64-spellen die nog niet door Rare waren gemaakt en was een sandbox-spel voordat we wisten dat het genre bestond. Je verkent open steden, springt in voertuigen en voltooit missies, allemaal terwijl je vecht tegen gigantische bugs. Woefully was zijn tijd vooruit, Body Harvest was een voorproefje van de toekomst voor degenen die het een kans gaven en erkenning verdienden als een pionier in het doden van insecten..

14. Blast Corps

Het plot van Blast Corps is niet zo sterk – je moet voorkomen dat kernkoppen opblazen, want kernkoppen opblazen is slecht voor iedereen. Om catastrofe te voorkomen, moet je … dingen opblazen. Zoals, niveau steden en zo. Het is misschien niet heel logisch, maar het is ontzettend leuk, en dat is het enige dat telt. Het vernietigen van gebouwen is gewoon leuk! Dat is alles wat er is. Zelfs als de graphics het niet houden, is de gameplay, die ongeveer zo rauw en krachtig is als het wordt, absoluut het geval, wat zorgt voor een geweldige, originele, reproduceerbare ervaring.

13. Mario Tennis

Mario begon een sportieve renaissance in de late jaren ’90 dankzij ontwikkelaar Camelot die Mario en vrienden naar atletische grootheid bracht. De Mario Golf-spellen waren erg leuk, maar het was Mario Tennis dat ons het meest had verslaafd, met een benaderbare stijl die een schokkende hoeveelheid diepte hield. Elk personage had subtiele verschillen met hun speelstijl, net als elk veld, wat zorgde voor snelle en intense wedstrijden. Tennis zag ook de terugkeer van Birdo en Daisy naar de serie (samen met de beruchte Waluigi). Bovendien was het een van de weinige spellen die connectiviteit mogelijk maakten tussen de N64-game en zijn Game Boy Color-tegenhanger, een functie die Nintendo in de toekomst meer zou omarmen.

12. Bad Fur Day van Conker

Na Nintendo was Rare waarschijnlijk de meest dominante ontwikkelaar op de N64, maar na een reeks collect-a-thons van alle leeftijden, moest de Britse ontwikkelaar dingen opschudden. Dus Rare ging helemaal op pad en creëerde de profane, uitgestrekte, overdreven Britse, hilarische, bloederige briljante Conker’s Bad Fur Day. Conker maakt optimaal gebruik van de komedievaardigheden die alleen in andere spellen worden genoemd en is een grondig R-gewaardeerd spel gevuld met slimme platformfasen en scatologische humor. Vakkundig de spot met spelconventies en films die op dat moment actueel zijn The Matrix, Conker bewees dat de N64 niet alleen leuk was voor kinderen.

11. Star Wars: Rogue Squadron

Wanneer je dit semi-vervolg voor de X-Wing / TIE Fighter-serie voor het eerst opstart en over Tatooine vliegt, is het bijna moeilijk te geloven dat het eigenlijk op een Nintendo 64 draait. Dat is hoe meesterlijk een baan LucasArts en Factor 5 hierop heeft uitgevoerd, de eerste – en in sommige opzichten nog steeds de beste – in een trilogie van overtreffende vlucht-sim-titels. Een enorm uitgebreide campagne, gevuld met variatie en authentieke hellen-ja-Star-Wars momenten, wordt afgesloten door een muzikale score van Turrican maestro Chris Hlsbeck om je achter te laten bij een van de meest essentiële shooters van de N64.

Ga naar pagina twee voor onze top 10 beste N64-games…

• 1
• 2

Huidige pagina: pagina 1

Volgende pagina Pagina 2