Na het leren dat Avengers: Endgame bioscopen raakt met een theatrale runtime van drie uur en twee minuten, zijn Marvel-fans overal al begonnen hun blazen voor de lange termijn voor te bereiden. Dat is tenslotte een hele hoop film. Maar als je erover nadenkt, is 182 minuten niets; in feite een druppel in de oceaan vergeleken met de langste films uit de geschiedenis van de mensheid.
Als je dacht dat je langer dan drie uur moest gaan zitten, was het niet leuk om je voor te bereiden op een documentaire van 873 minuten over een nucleaire oorlog. Deze films moeten waarschijnlijk nooit in één keer worden bekeken, niet alleen omdat de meeste van hen lijden ernstig pacing-problemen, maar omdat het langdurig liggen voor een scherm van nature een aantal gezondheidsrisico’s met zich meebrengt voor het gemiddelde menselijke lichaam. Hoe dan ook, voor degenen die zo geneigd zijn, dit zijn 12 langste films aller tijden, te beginnen met de langste van allemaal …
1. Resan (The Journey), 1987
Hoe lang is het? 873 min (14 uur, 33 min)
The Journey, of Resan in het Zweeds, is de langste filmische film ooit gemaakt. Een documentaire over de impact en dreiging van een nucleaire oorlog, The Journey werd gefinancierd door de Swedish Peace and Arbitration Society, de oudste vereniging voor vredesbewegingen ter wereld. A (* deep breath *) Zweden-Denemarken-Noorwegen-Schotland-Canada-VS-Mexico-Australië-West-Duitsland-Sovjet-Unie-Frankrijk-Polynesië – Mozambique-Japan coproductie, Engelse schrijver en regisseur Peter Watkins reisde over vijf continenten meer dan vier jaar om mensen te interviewen voor de film.
Waarom je het nooit zult zien: Want als je begint te kijken wanneer je wakker wordt, kunnen de anderen een dag lang werken, naar de sportschool gaan, eten en waarschijnlijk een paar afleveringen op Netflix doen voordat je klaar bent.
2. Uit 1 (Noli me tangere), 1971
Hoe lang is het? 773 min (12 uur, 53 min)
Uit 1 ontsproten uit de Franse New Wave van de jaren 1970, een kijkje in de werelden van twee theatergroepen die proberen een toneelstuk te spelen. Jam gevuld met pretenties, was het gedeelte ‘Uit’ van de titel het antwoord van regisseur Jacques Rivette op het in die tijd in zwang (‘in-crowd’) modieuze woord ‘in’, terwijl nummer 1 werd toegevoegd om te geven de indruk dat de levens van de personages in sequels zouden doorgaan. Maar maak je geen zorgen, je hebt maar 13 uur om mee om te gaan. Er is ook een vier uur durende cut van 13 minuten van de film als je een iets eenvoudigere versie wilt, maar het is deze gigantische editie die je nodig hebt om door te gaan voor volledige markeringen.
Waarom je het nooit zult zien: Het bevat hele half uur secties van experimenteel theater, compleet met interpretatieve beweging en gejammer. Tenzij dat het voor u doet, natuurlijk.
3. Hoe Yukong de bergen verplaatste, 1977
Hoe lang is het? 763 min (12 uur, 43 min)
Hoe Yukong de bergen bewoog, geregisseerd door het Nederlandse filmmakers-echtpaar Joris Ivans en Marceline Loridan-Ivans, documenteert de laatste dagen van de Chinese Culturele Revolutie, een van de belangrijkste tijden in de moderne geschiedenis van het land. Verdeeld in 12 kortere ‘films’, toont het snapshots van het dagelijkse Chinese leven, waaronder een repetitie bij de Peking Opera, traditionele ambachten en de vissersvrouwen van een landelijk dorp, en het is allemaal, eerlijk gezegd, charmant. De titel verwijst naar een traditionele Chinese fabel van wilskracht en doorzettingsvermogen genaamd The Foolish Old Man Remove the Mountains.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je letterlijk naar China kunt vliegen en getuige kunt zijn van het leven van alledag voor jezelf in de tijd die het kost om het te bekijken.
4. Evolutie van een Filippijnse familie, 2004
Hoe lang is het? 647 min (10 uur, 47 min)
Geschoten in de loop van tien jaar en met minimale middelen, Evolutie van een Filippijnse familie is vrij vanzelfsprekend in zijn verhaal. Het brengt de val in kaart en de daaropvolgende opleving van een arm boerengezin, dat blijkbaar de geschiedenis van de Filippijnen symboliseert van 1971 tot 1987. Bekroonde regisseur Lav Diaz staat erom bekend dat hij ‘slow cinema’ maakt, waarbij zijn films vaak enkele uren duren, dus als als je zijn volledige backcatalogus wilt bekijken, zul je wat serieuzere tijd opzij moeten zetten. Opmerkelijk is dat Diaz de eerste versie van de film verloor, met 11 uur film in de put.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je in die tijd een heel seizoen op Netflix kon kijken, en laten we eerlijk zijn, wat doe je het meest waarschijnlijk?
5. Shoah, 1985
Hoe lang is het? 613 min. (10 uur, 13 min)
Er zijn talloze films gemaakt over de Holocaust, maar weinigen zijn net zo aangrijpend en tot nadenken stemmend als Shoah. Ondanks wat je zou verwachten, maakt het geen gebruik van documentaire beelden, maar vertrouwt het bijna alleen op interviews met degenen die nauw betrokken zijn bij de gruweldaden. Regisseur Claude Lanzmann spreekt met voormalige gevangenen, kappers die verantwoordelijk zijn voor het knippen van het haar van gevangenen, ex-nazi’s, en nog veel meer, zich verdiept in de details van wat er gebeurde in plaats van zich over de bredere onderwerpen te begeven. Shoah wordt in ongelooflijk hoog aanzien gehouden (het werd door het British Film Institute uitgeroepen tot de op één na grootste documentaire aller tijden in 2015), maar het is heel lang.
Waarom je het nooit zult zien: Elke film over de Holocaust is een moeilijk horloge, dus om het ruim tien uur vol te houden is geen eenvoudige taak.
6. Tie Xi Qu: West of the Tracks, 2003
Hoe lang is het? 551 min (9 uur, 11 min)
Weet je nog hoe Yukong de bergen verplaatste die we eerder noemden? Nou Tie Xi Qu: West of the Tracks is gekoppeld aan hetzelfde onderwerp. Met de opkomst van de vrije markt en de buitenlandse handel, raakten enkele van de Chinese verwerkende industrieën een hit. Verdeeld in drie secties bekijkt West of the Tracks de impact van deze achteruitgang op een bepaalde regio van het land en hoe de bewoners en werknemers ermee omgingen.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je een heel half weekend nodig hebt om het te bekijken en je echt zou moeten overwegen om het huis te verlaten.
7. Dood in het land van Encantos, 2007
Hoe lang is het? 540 min (9 uur)
We zijn terug in de Filippijnen met onze goede vriend Lav Diaz en zijn 2007 kijken naar de verwoesting die Super Typhoon Durian het jaar ervoor heeft aangericht. Feit en fictie vermengen met acteurs en echte bewoners, de dood in het land van Encantos concentreert zich op een Filippijnse dichter die terugkeert uit Rusland om te treuren over degenen die hij kwijt is en opnieuw contact te maken met de nog levende.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je van werk bent verbrijzeld en je nauwelijks wakker kunt blijven na het eten. Je kunt nooit negen uur doen.
8. Heremias (boek één: The Legend of the Lizard Princess), 2006
Hoe lang is het? 540 min (9 uur)
Raad eens wie? Ja, het is Lav Diaz met een andere van zijn beroemde stukken ‘slow cinema’. Dit keer is het een fabelachtig negendaags epos over reizende verkoper Heremias die zijn ossenwagen (die zijn hele levensonderhoud is) van hem heeft gestolen, voordat hij bij de corrupte politiemacht kwam en zijn geloof in God in twijfel trok. Allemaal behoorlijk zware dingen, zoals je waarschijnlijk al hebt opgemerkt met het werk van de heer Diaz. Er is een tweede deel in het verhaal van Heremias, The Legend of the Invisible Island, hoewel dit veel minder bekend is en klokt in een relatief sprightly twee uur.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je nog maar een fractie van de manier bent door de andere films van Lav Diaz. Serieus, Lav, geef ons een kans.
9. Taiga, 1992
Hoe lang is het? 501 min (8 uur, 21 min)
Taiga, ontleend aan de Russische naam voor de enorme uitgestrektheid van regenwouden in Siberië en Rusland, is een documentaire van de Duitse filmmaker Ulrike Ottinger die de schijnwerpers richt op de nomadische rendierstammen in Noord-Mongolië. De driedelige film onderzoekt de unieke en fascinerende cultuur van de stammen, waaronder een huwelijksceremonie, rituelen uitgevoerd door lokale meeldraden en, in een van de levendiger scènes in de film, de eigen versie van de Olympische Spelen van de stam. We krijgen zelfs een plekje van ceremonieel worstelen te zien, waarin de overwinnaar het borstbeen van een lam ontvangt. Of donderdag zoals het bekend is bij GR + HQ.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat die zeurende stem in je achterhoofd je er steeds aan herinnert dat je vier hele films in dezelfde hoeveelheid tijd kunt kijken als deze.
10. Een slaapliedje voor de bedroefde mysterie, 2016
Hoe lang is het? 485 min (8 uur, 5 min)
Wie anders dan Lav weer (ik denk dat we nu waarschijnlijk op voornaam staan) met de meest recente film op de lijst. De enigszins pretentieus gemerkte A Lullaby to the Sorrowful Mystery weeft onderling verbonden verhaallijnen tijdens de Filippijnse revolutie aan het begin van de 19e eeuw. Beschouwd als het meest persoonlijke werk van Diaz, hoewel niet een van zijn beste, kan dit een zijn voor de puristen (of filmstudenten) die gewend zijn aan zijn films met hun lange, langzame takes, gebrek aan score en alles behalve volledig statisch camerawerk.
Waarom je het nooit zult zien: Want toen de film op een Berlijns filmfestival werd vertoond, lachte het publiek hardop toen een personage uitriep: “Binnen een korte tijd zal de pijn eindigen.” Dat zegt je eigenlijk alles wat je moet weten.
11. Het foto-drama van de schepping, 1914
Hoe lang is het? 480 min (8 uur)
Zoals de titel al doet vermoeden, is het foto-drama van de schepping een religieus werk, met 96 bijbellezingen vergezeld van klassieke muziek, en hoewel je er misschien niet bekend mee bent, is het eigenlijk een beetje een groot probleem. Dit komt omdat het de eerste grote film was met gesynchroniseerd geluid, bewegende film en dia’s met kleuren. Het werd geproduceerd onder de blik van Charles Taze Russell, wiens Bijbelstudentenbeweging de voorloper was van de Jehova’s Getuigen.
Waarom je het nooit zult zien: Want na een paar uur zul je je herinneren dat je een bijbels propagandafilm van 1914 bekijkt en in plaats daarvan Die Hard weer aan zet.
12. El protegido de SatÁn, 1917
Hoe lang is het? 480 min (8 uur)
Letterlijk vertaald als ‘Satan’s Protege’, is het duidelijk dat El Protegido de SatÁn waarschijnlijk geen goed eerste-date materiaal is. Geregisseerd door de Spanjaard JosÉ María Codina (die ongelooflijk goed was in een carrière van tien jaar), is er weinig bekend over de film. Zo weinig zelfs, dat het lijkt alsof niemand echt weet waar het in hemelsnaam over gaat.
Waarom je het nooit zult zien: Omdat je waarschijnlijk langer dan de acht uur durende runtime zult proberen om iets over het verdomde ding te vinden.
Comments are closed.