(Afbeelding tegoed: David Marquez (DC))
Het huidige DC-evenement Dark Nights: Death Metal is een enorm vervolg op het originele Dark Nights: Metal-evenement 2017-2018, maar volgende week kunnen lezers getuige zijn van een nieuwe unieke draai aan dat grote evenement – waar de slechteriken winnen.
Tales from the Dark Multiverse: Metal, 29 december, bezoekt dat evenement opnieuw en wat er zou zijn gebeurd als de Justice League Barbatos niet had verslagen. Ten eerste worden die DC-helden 15 meter hoge draken.
(Afbeelding tegoed: Greg Capullo (DC))
Ja, het is wild.
In deze donkere, verwrongen versie van Metal is het aan een nieuw team van helden – onder leiding van Duke Thomas / The Signal – om het licht te vinden in deze spreekwoordelijke donkere afgrond.
Schrijvers Jackson Lanzing en Collin Kelly beschrijven Tales from the Dark Multiverse: Metal als een virtuele gitaarsolo op elke pagina, en kregen zelfs een spreekwoordelijke gast-shredding van de originele schrijver / co-creator van Metal, Scott Snyder. Newsarama sprak met het schrijversduo over deze toegift aan de originele Metal, en ontwikkelde een aantal wilde ideeën voor wat de slechteriken zouden doen als ze zouden winnen, en hoe ze samenwerkten met Snyder terwijl hij het vervolg schreef, Dark Nights: Death Metal.
Newsarama: Jackson, Collin, hoe is Tales From the Dark Multiverse: Metal ontstaan?
Jackson Lanzing: Het was de eerste keer sinds Batman & Robin Eternal dat we net een aanbod kregen om binnen te komen en plezier te hebben in DC. Dark Multiverse is een initiatief waar we al heel lang enthousiast over zijn, en we hebben met onze redacteuren in het Bat-kantoor gesproken over waar we daar zouden kunnen passen.
Eindelijk kregen we een telefoontje. Het was als: ‘Kijk, het is Metal. Het is tijd om te gaan. Helemaal topnoten met een verhaal hebben we absolute chaos nodig, energie. Wil je 48 pagina’s lang overal gitaarsolo komen doen? ‘ En we waren verrukt. Toen vertelden ze ons dat Scott bij ons in de boot zou stappen en het was zo gek dat we zo opgewonden waren. Dat is in feite hoe het tot stand kwam. Zoals toen gingen we een beetje naar onze hoeken en begonnen.
Nrama: Waarom wilde je met name aan een alternatieve versie van Dark Nights: Metal werken?
Lanzing: Metal was het aanbod, en vreemd genoeg niet Death Metal, wat een gemakkelijke manier is om in de war te raken omdat het op dezelfde dag uitkomt als al deze Death Metal-inhoud. Maar dit zijn eigenlijk Tales from the Dark Multiverse: Metal. Dit is het originele OG-evenement, geremasterd, opnieuw ingekaderd en volledig opnieuw opgebouwd als een Dark Multiverse-verhaal.
(Afbeelding tegoed: David Marquez (DC))
Het idee is dat voor fans van de originele Metal, als je terug zou willen gaan en dat evenement opnieuw zou willen bezoeken en zien wat er zou kunnen zijn gebeurd als in plaats van de helden aan het einde samen te trekken met het Element X-pantser om Barbatos, de vleermuis draak. Wat als Barbatos in plaats daarvan een stap voor was? Gebruik dat pantser om de Justice League te corrumperen, verander ze in 24 meter hoge draken van Barbatos ‘eigen ontwerp en gebruik ze vervolgens om het multiversum te veroveren.
Ons verhaal is eens gebeurd, als het einde is gekomen, wat betekent het om een held te zijn? Wat betekent het om een van de laatste mensen in die wereld te zijn? Dus volgen we een kleine groep individuen die belangrijk waren voor dat eerste Metal-evenement – mensen zoals Nightwing, Hawkgirl, Detective Chimp en vooral Duke Thomas. Wie is zo’n belangrijk onderdeel geweest van Scott’s hele Bat-saga.
We dachten dat dit echt een geweldige kans was om Duke te centreren om hem in de voorhoede van dit verhaal te plaatsen en alles over dat personage te gebruiken, van zijn metakrachten tot zijn achtergrond, tot zijn affiniteit met Bruce Wayne, maar ook zijn gebrek aan Robin Hood als het was. Het was om een manier te vinden om van hem een soort van ultieme versie van zichzelf te maken om hem zijn grote heroïsche climax te geven.
We gooiden die hele puinhoop naar Scott en zeiden: ‘Wat vind je hiervan? We gingen en schreven een heel nieuw nummer. Vind je het geweldig? ‘ Scott was zojuist een absolute kampioen voor het project geweest, was zo ondersteunend en is echt gewoon ongelooflijk genadig geweest met zijn verhaal, zijn en Greg Capullo’s oorspronkelijke evenement, en laten we er helemaal uit gaan, wat naar waarheid een van meest vernederende en bevredigende ervaringen van onze tijd in DC. Om het vertrouwen van zo’n titaan te krijgen en met hem aan de slag te gaan om iets zo vreemds, zo oprecht en eerlijk gezegd zo persoonlijk samen te stellen.
Tegen het einde komen we bij iets dat heel erg gaat over hoe het was om door 2020 te gaan, en het gevoel hebben dat het hopeloos is. maar hopen dat er iets aan de andere kant is als we er maar doorheen kunnen vechten. Dus dat is veel, maar dat is in feite waar het project is ontstaan - wat het is geworden en hoe het is geweest om met Scott te werken.
Nrama: Vertel ons meer over die samenwerking met Scott, die met je samenwerkte terwijl hij ook Dark Nights: Death Metal schreef.
(Afbeelding tegoed: DC)
Lanzing: Scott heeft het druk. Ik bedoel, hij is een man met veel plannen. Hij heeft net een boek van de maker gelanceerd en al die andere dingen. Ons doel was om zo min mogelijk tijd in beslag te nemen, maar ervoor te zorgen dat hij zijn stem kreeg, want het is zijn evenement.
Dus wat we deden was dat we begonnen met het sturen van enkele e-mails, we kregen vrij snel het teken van hem in termen van waar we heen wilden. Vanaf dat moment was het eigenlijk gewoon een kwestie van Scott die meewerkte toen hij het gevoel had dat dat een noodzakelijk moment was. Hoe het aan onze kant voelde, was dat we ons erg beschermd voelden. We voelden ons in het kader van Metal, wat een heel groot en heel eng raamwerk kan zijn. Scott was er om ervoor te zorgen dat we niet te ver opzij stapten of van de klif van continuïteit vielen.
Ik weet niet hoe hij de enorme hoeveelheid continuïteit in evenwicht houdt die hij in zijn boeken verwerkt en vooral in Metal, dat hoogwaardige continuïteit van wapenkwaliteit is. Ik bedoel, het is gewoon overal. Onze bedoeling was niet om dat te verhullen – we konden niet, we kunnen niet doen wat Scott doet. We doen wat we doen, namelijk karakters nemen en echt op de voorgrond plaatsen zo ver mogelijk naar voren, het zo persoonlijk mogelijk maken en het dan bedekken met zoveel van die continuïteitsvreemdheid als we kunnen wegkomen. omdat we van dat spul houden.
Ik dacht dat het eigenlijk een soort huwelijk was in de hemel, omdat het een geweldige manier was om rails te hebben die heel logisch waren en die heel stevig aanvoelden, en dan gaan Collin en ik echt doen waar we goed in zijn binnen een kader dat voelde me erg beschermend.
Dus e-mails heen en weer, zoals elkaar ondersteunende ‘High-fives, jullie zijn geweldig. Wij houden van jou!’ e-mails. Dat was echt hoe het proces met Scott was, en dat was fantastisch. Het was niet de eerste keer dat we met hem samenwerkten. James Tynion IV was een beetje de showrunner op Batman & Robin Eternal, en toen was Scott de peetvader van dat boek. Ik zie hem graag als: als het een tv-kamer was, alsof hij het netwerk was, was hij de persoon die aan het eind van de dag dacht: ‘Gaat dit werken?’ Dus we wisten hoe het was om met Scott samen te werken en om daar echt met hem op in te gaan. Het was een mooie terugkeer naar dat formaat.
Nrama: Waren er plotpunten van de originele Metal die je echt wilde opdraaien tot 11?
(Afbeelding tegoed: Greg Capullo (DC))
Collin Kelly: Een van de eerste keuzes die we moesten maken, was naar Metal kijken en ons afvragen waar ons splitsingspunt vandaan moest komen? Er zijn zoveel geweldige punten in het verhaal dat als je gewoon zou zeggen: ‘Als dit in een iets andere richting zou zijn gevallen, zou alles zijn veranderd.’ Dus een van onze eerste beslissingen moest zijn, welk punt was dat voor ons? Wat we echt ontdekten, was dat wat we wilden behouden, feitelijk alles was, juist?
Metal is een non-stop gitaarsolo en het veranderen ervan is gewoon een beetje heiligschennis, toch? U wilt uw omslag niet veranderen. U moet ervoor zorgen dat u authentiek bent, het echte werk. We wilden houden was de hele reis van Batman, toch? Dit idee dat hij door Barbatos heeft gecreëerd, deze verwarde knoop, deze val waaraan zelfs hij misschien niet kan ontsnappen. Het is duidelijk dat hij binnen Metal zelf een manier vindt, toch? Hij vindt dit Element X-pantser dat hij heeft kunnen gebruiken – bewapening van de Justice League en vecht vervolgens rechtstreeks naar de draak.
Dat is waar we wilden dat ons verhaal zou splitsen, omdat Barbatos altijd een stap voor is geweest, omdat hij Bruce Wayne is en Bruce Wayne altijd een stap voor is. Door effectief de kleine verandering aan te brengen, kreeg hij eerst element X, dat pantser is beschadigd. Dat is waar ons verhaal echt begint. We moeten effectief heel Metal behouden tot het laatste kleine stukje waar we ver weg gaan, en daar begint ons verhaal.
Wat het grootste deel van ons verhaal gaat doen, is misschien een onbepaalde tijd later ophalen. Maar zodra de kracht van Barbatos echt ascendant is geworden, heeft hij niet alleen de aarde verteerd, maar hij is ook begonnen met het consumeren van alle aardes – hele multiversums worden het donkere multiversum ingetrokken. Dit is een startpunt om ons eigen verhaal echt effectief te vertellen – een nieuw laatste hoofdstuk in de Metal-saga.
Lanzing: Het werkt effectief als een epiloog van de gebeurtenis waarvan je wist dat die de andere kant op was gegaan. Wat daar echt leuk aan is, is dat het betekent dat fans terug kunnen gaan; ze kunnen de originele Metal opnieuw bezoeken. Ze kunnen het hele evenement lezen, en dan kunnen ze aanschuiven bij Tales From the Dark Multiverse: Metal en dit ‘What if?’ Krijgen. epiloog, dat geeft hen een geheel nieuwe finale van dat boek.
(Afbeelding tegoed: Greg Capullo (DC))
Zoals wat een heerlijke uitdaging, herformuleer de finale van dit mega-evenement. Het was zo bedwelmend. Dan gaat het eigenlijk alleen maar om uitzoeken hoe je dat doet op een manier die zowel het oorspronkelijke evenement eer aandoet als ook gewoon alles doet wat je wilt doen. Dat is waar het plezier hiervan echt vandaan kwam, was kijken met welke personages je wilt spelen.
Nrama: Veel van deze Tales From the Dark Multiverse-verhalen zijn gebeurtenissen van jaren of zelfs decennia geleden. Wat was het proces van het maken van een afwijkende kijk op een verhaal dat zo recent en vers in het geheugen van mensen is?
Lanzing: Intimiderend! [lacht] Dat was een grapje. Vaak voelde het als iets waar we dit jaar echt iets mee konden doen. Het is moeilijk om over 2020 te schrijven. We voelden zeker het instinct om op het vuur te springen. Het is gemakkelijk om te willen schrijven over hoe isolerend, vreemd en hopeloos veel dit jaar heeft gevoeld. Halverwege krijgen we de kans om een boek opnieuw te bekijken dat gaat over hopeloosheid en het vinden van licht op donkere plekken. It’s Dark Nights: Metal, toch? Het gaat er echt om te kijken naar hoe somber de wijdere wereld en de kosmos kunnen zijn en hoe je daartegen opstaat, zelfs als er geen hoop is. Het bestrijden van hopeloze doelen is een van onze favoriete verhalen.
We dachten niet teveel aan Metal – niet in termen van legacy. Als we dat deden, zouden we nooit beginnen, en ik denk dat we nooit teveel over Death Metal hebben nagedacht, gedeeltelijk omdat we onszelf niet op een andere manier wilden zien. Het enige dat we met Death Metal moesten doen, is weten dat Death Metal niets van de dingen aanraakte die we waren – dat het in verschillende richtingen ging, wat het gelukkig heel erg was.
Het was echt een geweldige kans voor ons om onze eigen claim in te dienen, onze eigen ruimte te bepalen en dan iets te doen dat voelde alsof het die eerste gebeurtenis echt eerde in zijn toon en zijn doelstellingen.
Kelly: Ik denk ook dat een van de spannende dingen waarmee we aan de slag zijn gegaan, het feit was dat ja, dit was geen gebeurtenis uit het verleden, wat betekent dat de toon precies was waar we in wilden werken. We hoefden niet te apen een van dit soort iconische runs uit het verleden. We konden een verhaal vertellen dat modern en eigentijds aanvoelde.
(Afbeelding tegoed: Greg Capullo (DC))
En ook verdomde Metal. Rechtsaf? [lacht] Dat is het coole deel – dit is niet alleen een klassiek verhaal over licht in de duisternis. Dit is een rockshow. Dat was vanaf het begin het mandaat. Het vatte die essentie van wat Scott en Greg deden – verdomme, dat was elke pagina verzamelen als een absoluut overweldigende gitaarsolo, en dat was het belangrijkste optreden. Dat was in feite wat we moesten doen, en ik denk dat we dat hebben bereikt als ik het zelf mag zeggen.
Lanzing: Dat klopt helemaal. We hadden een moment vrij snel aan het scripten waar we stopten en gingen: ‘Oh, dit is wat Metal is – Metal heeft het meeste plezier dat je ooit hebt gehad met het schrijven van een boek.’ Zoals, het zit hier en weet dat geen antwoord te wild is, ook daarbuiten, te continuïteit gebaseerd ook – ‘goofy’ is het verkeerde woord omdat het hierdoor komisch klinkt, maar als te maf. Draagt rechercheur Chimp het pantser van Red Tornado als een mecha-pak? Hel ja! Zal dat de toon breken? Nee, je kunt de toon van Metal niet breken, tenzij je niet genoeg metal bent. Dat is hilarisch leuk om te schrijven, alsof je geen toongrens hebt en gewoon zo volledig mogelijk buiten bent.
We mailden Scott en zeiden: ‘We snappen het nu. Niet dat we het oorspronkelijke evenement niet hebben gekregen, maar we snappen waarom je dit nu hebt gedaan. ‘ Waarom zou een schrijver dit niet willen doen? Dit is het leukste dat we ooit hebben gehad. Zoals Collin zei, het is als gitaarsolo op elke pagina. Er is geen enkele pagina die niets radicaals heeft, en dat is zelfs zeldzaam in strips waar je echt naar streeft.
Nrama: Wat was je favoriete onderdeel van werken binnen de Metal-mythos? Alle specifieke plotpunten die je leuk vond tijdens de run van Scott en Greg?
Lanzing: Ik zal beginnen met over Duke te praten, en daarna zal ik letterlijk al het andere aan Collin geven. Duke was voor mij de sleutel tot dit verhaal, afkomstig van de originele Batman-run, waar ik gewoon een enorme fan van ben. We werkten duidelijk in de marge ervan in Batman & Robin Eternal.
We hebben Metal opnieuw bezocht voordat we tegen elkaar begonnen te pitchen en te praten over hoe dit boek eruit zou kunnen zien. Er is een preludekwestie – een van de vroege Metal-inleidende boeken [Dark Days: The Casting] waarin Duke Thomas en Hal Jordan in de Batcave zijn, en ze ontdekken dat Bruce daar geheimen heeft bewaard. Ze ontdekken onder meer het soort Batman-machine dat Bruce had.
Het gaat allemaal diep in de mythos van Scott, maar de echte ontdekking van die kwestie is dat Duke beseft dat hij metakrachten heeft waarvan Batman op de hoogte was en dat dit verstandig de reden is dat Batman hem anders opvoedt dan Robin. Dat hij hem had voorbereid om het Signaal te worden, dat hij deze macht heeft. De kracht is een soort interessante en schijnbaar soort passieve kracht, namelijk dat Duke de dingen kan zien zoals ze waren. Hij kan in het verleden kijken en deze lichte constructies zien die laten zien of een machine ergens heeft gestaan en daarna is gedemonteerd, hij kan zien hoe de machine eruit zag. Dus als een persoon veranderde, veranderde de stad, of als een wereld veranderde – als een stad een vreselijk monument voor Barbatos werd of Nightwing een woestijnzwerver werd met heel weinig hoop meer. Hij zou nog steeds de stad Gotham of Dick Grayson zien. Dat is echt een geweldige kracht om te hebben in een wereld waarin de helden hebben verloren.
(Afbeelding tegoed: Greg Capullo (DC))
We vielen meteen op dit idee: als we hertog Thomas in het middelpunt van dit ding gaan gebruiken, dan moet het echt gaan over wat het betekent om de wereld te herinneren zoals die was, en wanhopig proberen om het daar terug te krijgen, zelfs als je weet dat je het niet kunt. Dat voelde gewoon als zo’n groot deel van de mythos die niet volledig waren verkend en die nooit echt zijn tijd in de zon had gekregen.
Dat werd het eerste dat we tegenkwamen – dit wordt echt iets waar we over kunnen praten. Dit is een plek waar we een vlag kunnen zetten en Tales from the Dark Multiverse: Metal en een echt iconisch Duke Thomas-verhaal kunnen maken. Als je een Duke-fan was, zul je iets nieuws uit dit boek halen dat je nog nooit eerder hebt gezien. Meerdere keren eigenlijk.
Kelly: Ik ga mezelf beperken tot slechts twee omdat ik denk dat lezers zullen ontdekken dat bijna elke pagina iets heeft dat duidelijk is waar we gewoon helemaal verliefd op waren. Dit boek is op de beste manier gek, maar voor mij komt het neer op één woord: DRAKEN. Dat zijn draken, mijn vrienden.
Mijn persoonlijke doel was om al een tijdje draken in de DCU te laten werken. Ze passen over het algemeen niet. Maar met Barbatos hadden we een pijplijn naar het concept van draken binnen de DCU. Dus een van onze concepten was: als dit pantser al onze helden verandert in wat we de draken van de vleermuis noemen.
Als dat geweldig klinkt, geloof me dan, het is net zo geweldig als je denkt dat het is. Het zijn de coolste ideeën voor deze vreselijke, verwrongen, monsterlijke versies van de Justice League, en vervolgens doorgeslagen naar Karl Mostert – onze artiest op dit gebied, die absoluut enkele van de meest stoere ontwerpen heeft geleverd die we ooit hebben gezien.
Met hem werken was een absolute droom bij dit project. Elke pagina, elk paneel is een wonderbaarlijke blikvanger. Als we hem zouden kunnen boeken voor elk DC-boek dat we vanaf nu doen, zouden we het in een oogwenk doen. Hij draait alles wat we hebben gedaan op 11, en we konden er niet gelukkiger mee zijn.
Het andere waar ik gewoon een snelle kleine hattrick op wil zetten – iets waarvan ik denk dat onze redacteur, Dave Weilgosz, suggereerde, en dat is wat er gebeurt met de Hall of Justice. We zaten een beetje rond ideeën, want dit gaat natuurlijk ook de terugkeer van de Batman Who Laughs beluisteren – een van de dodelijkste schurken in de moderne tijd van DC, en daar moeten we mee omgaan.
Dus een van de ideeën die we hadden was: ‘Wat als hij de Hall of Justice heeft overgenomen? Hoe ziet dat eruit? ‘ Dave kwam met een klein idee genaamd de Ha of Justice.
Lanzing: Ik hou er nog steeds van. Ik moet er gewoon om lachen.
Kelly: We hebben allemaal goed gelachen, en toen dachten we erover na en we hadden zoiets van, nee, dat is perfect. Het is precies die toon van kunnen we dit ding nemen die je aan het lachen maakt, maar ook fuck yeah zeggen. Dus het stuwt je het verhaal in. Dave had een meetbare impact op dit boek en begeleidde het op dezelfde manier met Ben Mears, die ook een absolute held was. Samen, het volledige team – ik denk dat we iets heel speciaals hebben afgeleverd waarvan we hopen dat het de ogen zal doen smelten van iedereen die het leest.
Tales of the Dark Multiverse: Metal # 1 gaat op 29 december in de verkoop en zal zowel in gedrukte vorm als digitaal beschikbaar zijn. Bekijk onze lijst met de beste digitale striplezers voor Android- en iOS-apparaten.