(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Animal Crossing: New Horizons heeft een vreselijke manier om ons allemaal dingen te laten doen waarvan we niet wisten dat we ze wilden hebben. Je kijkt naar de eigenaar van een gloednieuwe bokszak, een extra grote diepvrieskist, een roze lavalamp en een selectie merchandise met paasthema – en dat was nog maar de aankoop van vanmorgen. Er is een overvloed aan dingen om te verzamelen en het gevoel dat je ze nodig hebt allemaal wordt alleen maar verergerd door de dingen te zien die andere spelers hebben verzameld op hun eigen tropische paradijzen via sociale media. Leuke outfits die aan elkaar zijn geregen met items die ik nog nooit heb gezien, gecombineerd met gedeelde snapshots van groeiende hubs, betekent dat de honger naar meer items niet snel zal verdwijnen.
Vanwege deze lust voor spullen, Door de jaren heen hebben veel spelers gesuggereerd dat de Animal Crossing-serie, afgezien van alle schattigheid en antropomorfe dieren, slechts één grote kapitalistische machine is. Het is ook niet moeilijk te bewijzen. Van de manier waarop we producten verzamelen van Nook’s Cranny, de hoeveelheid wegwerpkleding die we kopen, tot de eindeloze cyclus van hypotheekaflossingen en het feit dat alles wat je in het spel doet, in feite meer geld verdient.
En toch, terwijl Tom Nook me nog steeds droogspoelt en ik meer Bells aan onnodige items heb besteed dan ik zou willen overwegen, is er eigenlijk nog een ander element in de Animal Crossing-serie dat de focus legt op de manier waarop we omgaan met de omgeving en gebruik producten voorgoed.
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Je hebt misschien gemerkt dat er veel gepraat is over mensen die een afvalvrije levensstijl proberen aan te nemen. Zoveel als we allemaal – hopelijk – proberen om minder plastic producten te gebruiken, zijn er enkele die proberen de hoeveelheid stortafval die ze produceren te verminderen tot helemaal niets. Het ethos ziet dat mensen verminderen wat ze nodig hebben, zoveel mogelijk hergebruiken en waar mogelijk zelfs recyclen minder.
Het is een levensstijl die, vreemd genoeg, ook Animal Crossing: New Horizons lijkt te zijn binnengedrongen. Tussen de constante uitgaven en verkopen is er ook een beweging in de richting van dit soort mentaliteit in het eilandleven. Het is iets dat me opviel toen ik de game voor het eerst startte. Alles wat ik op mijn naam had, was een tent, een handvol waardeloze kampeerartikelen, een net en mijn vertrouwde, dunne hengel. Dus ik waggelde naar het dichtstbijzijnde stuk water op zoek naar vis, maar begon in plaats daarvan blikjes en oude banden uit de diepte te plukken. Niet geweldig om het museum uit te bouwen.
Maar nadat ik een paar stukjes afval had opgevist, had mijn kleine dorpsbewoner een gloeilampmoment en besloot hij iets met het afval uit te vinden in plaats van het gewoon weg te gooien. In de loop van mijn 200-tal (en tellende) uren met het spel heb ik recepten gekregen voor allerlei items die uitsluitend uit afval zijn gemaakt. Een succulente plantenbak gemaakt van een leeg blikje en 10 bosjes onkruid, wat klimop voor de muur van meer onkruid en wat klei, een duimpiano uit een leeg blikje, wat hout en een ijzeren nugget … Er is genoeg dat ik heb gemaakt van afval dat de algehele esthetiek van mijn eiland ten goede heeft verbeterd. Zelfs het eerste paar nieuwe schoenen dat ik in New Horizons kreeg, was gemaakt van een paar schoenen dat ik uit een vijver had gevist.
Hoekje afval
(Afbeelding tegoed: Nintendo)
Er zijn natuurlijk minder nuttige recepten die mijn kleine eilandbewoner heeft bedacht, zoals een bandenstapel of letterlijke vuilniszakken, tot muren en vloeren waarmee ik een letterlijke vuilnisbelt in mijn digitale huis kon recreëren. Maar dat heeft de online gemeenschap er niet van weerhouden deze ook te omarmen. Er stroomt een draad door de spelersbasis die kiest voor het meer verontrustende, en regelmatig hilarische, eilandleven, en objecten als deze spelen alleen een rol in hun bijzondere fantasieën en esthetiek. Het is misschien niet mijn keuze, maar ik ben hier zeker voor alle chaos die mensen maken.
Hetzelfde geldt voor de handels- en ruilwinkels die spelers runnen om items en bronnen met andere mensen uit te wisselen. Het pingelen van een brutale Dodo-code op sociale media zodat mensen items of fruit of andere dergelijke eigenaardigheden kunnen komen ruilen, is een hoofdbestanddeel geworden van de nieuwste inzending in de serie. Vandaag heb ik twee snijplanken gemaakt om met iemand te ruilen voor het ijzerhouten dressoir dat ik nodig had om het ijzerhouten keukentje te maken waar ik al weken naar verlangde. Waanzin, maar nu heb ik een keuken, mensen.
Misschien weerspiegelt het in deze kleine wereld waar alles een doel dient, het idealistische leven dat we allemaal zouden moeten nastreven. Ja, we gaan nog steeds een verkopen veel van items voor de tweeling bij Nook’s Cranny, maar onderweg zijn we tenminste een beetje beter geweest in het optimaal benutten van wat we hebben. Laten we hopen dat Tom Nook recyclet, hè?